In de universiteit van Cairo hield Obama opnieuw een historische speech, waarin hij de Koran, de Bijbel en de Talmoet citeerde, over de hoofden van islamitische, palestijnse en isarelische leiders heen, rechtstreeks tot anderhalf miljard islamieten. Een boodschap van toenadering, willen leren van elkaar, en daardoor beter in staat te zijn elkaars culturele en maatschappelijke verschillen te begrijpen en aksepteren. Een boodschap die zeker niet onmiddellijk voor alle tweespalt en problemen een oplossing bood, maar diep opriep tot nadenken en oprechtheid.
De media noemen dat een kunstje, dat hij tot in de finesses beheerst, alle partijen een positief oordeel af te dwingen. Zo omzeilde hij het ontbreken van democratie, de achterstelling van vrouwen, maar hij bracht het wel zo dat men er niet onder uit kan daarover in elk geval na te denken.
Wat mij betreft heeft Obama opnieuw laten zien dat hij zijn tijd vooruit is, een visionair, die de aanzet zou kunnen zijn voor een wereld met minder spanningen, ook tussen islamitische regio's en de rest van de wereld. Met wederzijds meer begrip en respect.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten