maandag 22 juni 2009

Iran´s twitter revolutie.



De enige manier…
Afgrijzelijk.


De Volkskrant
Neda Salehi
Bert Wagendorp, 22-06-2009 11:48

Haar naam was Neda Salehi en ze was 16 jaar oud.
Op YouTube staat een filmpje (schokkend) waarop je haar ziet sterven op een stuk asfalt in Teheran. Zaterdag werd ze in haar borst geschoten tijdens straatprotesten in de hoofdstad van Iran.
Ze draagt een spijkerbroek, sportschoenen en geen hoofddoek – een moderne moslima. De man die bij haar knielt probeert het bloeden te stoppen en haar wanhopig het leven weer in te schreeuwen, maar tevergeefs. Je ziet hoe haar gebroken ogen naar de hemel staren.

Het filmpje duurt 54 seconden en het laat je achter in machteloze woede.
Neda Salehi wordt het gezicht van de Iraanse opstand van 2009, de revolte die de Twitterrevolutie wordt genoemd. Het nieuws over de opstand vindt zijn weg voornamelijk naar buiten via Twitter – een simpel communicatiesysteem van hooguit 140 lettertekens per bericht. Wat trouwens ruim voldoende is om je tranen in je ogen te bezorgen.

Een verwijzing op Twitter naar een foto of video is een klein steentje in de vijver, met ringen zover je kunt kijken.

Zo kennen we de naam en het lot van Neda Salehi. Anders was ze een van de anonieme doden geweest. We weten niet eens hoeveel dat er zijn; macht moordt bij voorkeur in stilte.

Er hangt romantiek om revoluties, maar revoluties zijn gruwelijk, bloederig en smerig.
De machtigste man van Iran, ayatollah Ali Khamenei, verklaarde vrijdag dat wie nu nog de straat op zou gaan om te protesteren tegen de verkiezingsfraude, zelf de gevolgen moest dragen.
Er hangt romantiek om revoluties, maar ze zijn gruwelijk en smerig
Met die woorden gaf hij zichzelf en zijn bloedhonden een license to kill. Het maakt niet uit onder welke dekmantel macht zichzelf legitimeert – communisten in China, islamieten in Iran – cynisch en volkomen gewetenloos is hij altijd. Het doel van macht is het behouden van macht en daartoe is, als het erop aankomt, alles toegestaan.

Ali Khamenei is het gruwelijke, bloederige en smerige gezicht van de macht in Iran. Een oude man, vastgeketend aan de absolute waarheid van zijn middeleeuwse opvattingen en meer nog aan de macht die dat geloof hem verschaft.

Mir Hossein Mousavi is waarschijnlijk niet helemaal de sympathieke hervormer die hier en daar van hem wordt gemaakt. Hij ziet eruit als een begripvolle aardrijkskundeleraar, maar hij is een voormalige premier van Iran onder die andere schurk, ayatollah Khomeini. Een premier met het bloed van vermoedelijk tienduizenden Iraniërs aan zijn handen.

Maar tijdens revoluties is er geen ruimte voor subtiliteiten en worden scherpe grenzen getrokken tussen goed en kwaad. Wie niet bij de kwaden hoort, is goed en wie niet tegen ons is, is voor ons.
De mensen in Iran gaan de straat op omdat ze verandering willen en Mousavi draagt hun hoop. So be it; heel misschien is hij een ander mens geworden, waarschijnlijk is hij de volgende verrader van het volk.

In alle tijden zijn mensen de straat opgegaan, als ze het treiteren van de macht niet langer konden verdragen. Je pakt een steen en smijt hem de macht in het gore gezicht: dat is tenminste iets.

Je weet niet of het zal helpen, want de macht schiet terug en laat je een dure prijs betalen voor je opstandigheid. Maar in elk geval is je woede voor even niet machteloos meer: ze moeten zich verlagen tot moord om te overleven.

Ze schieten een meisje van 16 dood, het gewetenloze schorem; Neda Salehi heette zij

Geen opmerkingen:

Een reactie posten