Vandaag volgden de nieuwsberichten uit Iran elkaar snel op. De oppositieleider Mousafi heeft opgeroepen de legaliteit van de zittende president te respecteren. Duizenden en nog eens duizenden mensen zijn de straat op gegaan om te protesteren tegen de verkiezingsuitslag. Wat er ook verder gebeurt, het laatste woord is in Iran nog niet gesproken. Een dode viel er te betreuren, maar in de rijke cultuur met een historie van 5000 jaar, jawel, is dat niets. Vooral niet als je bedenkt, dat in die duizenden jaren Perzie dikwijls met scherpe revoluties te maken heeft gehad. Een dode is spijtig, maar niets in vergelijking met de vraagtekens die het volk, de zittende president respecterend, toch maar hebben geplaatst. Die vraagtekens zijn heel wezenlijk voor de Iraniers, en ze eisen daarop een oprecht antwoord. Het was een historische dag die me deed denken aan de val van Honecker in het voormalige Oost Duitsland, het begin van de val van het ijzeren gordijn. Het begin van het eind van een in historisch perspectief gezien korte periode van onderdrukking. Iets in dezelfde geest, maar eigenlijk vermoed ik nog veel fundamenteler, is nu gaande in Iran, en mijn hart gaat uit naar het volk dat manipulatie en onderdrukking weigert voor kennisgeving aan te nemen en zich er blijvend aan te onderwerpen. Vandaag is de basis gelegd voor een nieuw Iran, met meer eigentijdse waarden, een Iran waarin voor onderdrukking geen plek meer zal zijn. Dat zal niet met veel geweld gepaard gaan, maar is een proces dat een aanvang heeft genomen en onomkeerbaar is. De nieuwe media spelen daarin een grote rol. sms, buitenlandse radiostations, via facebook op internet en twitterend wordt de stemming van verontwaardiging van het volk vorm gegeven. De grote radio en televisiestations, beheersd door de regering, kunnen niet meer imponeren, of desinformeren. We leven in een nieuwe wereld. Spannende tijden, maar ik ben er gerust op dat het goed gaat aflopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten