Leverscan

De Cirrose die ik heb opgelopen als gevolg van de hepatitis C wordt elk half jaar gemonitord. Vanmorgen dus ietwat nerveus naar de Rontgenafdeling van het EMC om een echo te laten maken, die zou laten zien hoe de cirrose zich houdt en of er plekjes in de lever te zien zouden zijn. Plekjes in de lever....het idee alleen al bezorgt me een koude douche. Wachtend op mijn beurt kwam er een vrouw even tussendoor, ze zat in een rolstoel met daarachter een gestresste vriendin. Ze was zeker een maand of zes zwanger en was aan een zo te zien pittige chemokuur gekoppeld. Ik had last van een deja-vu en had een bijna onweerstaanbare neiging om de vermoeid ogende vrouw te troosten. Ik zag mezelf weer achter Jaco´s rolstoel door het ziekenhuis rennen, van afdeling naar afdeling, geregeld ook gekoppeld aan de chemo. Maar deze vrouw zal weldra een kindje krijgen. In plaats van haar te troosten kroop ik diep weg achter mijn tijdschrift, een paar tranen liepen over mijn wangen, en ik hoopte vurig dat het wachten niet te lang zou duren en deed een schietgebedje dat die voor mij volslagen onbekende vrouw wel door zou mogen leven zodat ze er kan zijn voor haar kind. Er bleken overigens geen plekjes te zijn in mijn lever, en de cirrose hield zich opvallend goed, ik vluchtte bijna de rontgenkamer uit, naar buiten, de frisse lucht en het zonnige weer in.