Morgen is het zover. Het huwelijk van mijn dochter´s schoonouders. En reken maar dat we er wat moois van gaan maken!!!!!
‘Trouwen is mijn laatste wens’
Door ARJEN VAN DEN OEVER
HOEK VAN HOLLAND - Vreugde en verdriet liggen soms heel dicht bij elkaar. Zoals bij Cathy Fluijt en Henk Otten. Ze trouwen op 19 juni. Zij (43) is de stille en komt uit Rotterdam.
Henk Otten en Cathy Fluijt treden op 19 juni in het huwelijk. FOTO SANNE DONDERS
Hij (42) is de prater en komt uit Amsterdam. Een goed huwelijk zal het worden, maar niet lang. Cathy is ongeneeslijk ziek. Ze heeft longkanker. Een paar maanden, uiterlijk een jaar, geven specialisten haar nog.
Een huwelijk is haar grootste wens. „Van kinds af aan wilde ik trouwen,’’ vertelt Cathy, die nooit eerder in het huwelijksbootje stapte. Henk doet het gewoon, al heeft het voor hem ook een aparte lading. Hij was eerder getrouwd, maar zijn vrouw overleed kort na de geboorte van zijn inmiddels 7-jarige dochter.
Als hij er over vertelt, krijgt hij een brok in de keel. Toch: „Ik hou van Cathy en weet dat het haar wens is. Moet ik dan zeggen: hier begin ik niet aan, dit wordt te moeilijk? Nee, zo zit ik dus niet in elkaar.’’ In december, toen Cathy’s familie voor Kerstmis bijeenkwam, ging hij op de knieën. Henk: „Sommigen dachten nog dat ik niet serieus was. Nu lijkt me wel duidelijk dat het écht is.’’
Eerst werd 9 september geprikt als datum, maar dat werd afgeblazen. „Mij werd gezegd dat het moeilijk te voorspellen is hoe ik er dan aan toe ben. Of ik er nog wel ben.’’
Met steun van haar familie, in het bijzonder Cathy’s twee kinderen Rick (17) en Melissa (21), zus Wilma en haar moeder, kwam het paar op het spoor van de Dream Foundation, die de planning voor een groot deel uit handen neemt. De organisatie vervult wensen van ernstig zieke mensen. „Ik dacht altijd dat zulke dingen bij anderen gebeuren. Niet bij mensen zoals wij,’’ zegt Henk, terwijl Cathy tranen wegpinkt.
Ongeveer een jaar geleden kwamen ze elkaar tegen in de chatbox van een internetsite. Cathy was toen al een jaar ernstig ziek, maar de klik was er meteen. „We gingen samen op stap in Utrecht. Zij met de trein, ik met de brommer uit Zaandam,’’ zegt Henk. Cathy: „Het was meteen raak. Ik voelde me prima.’’ Een tweede ontmoeting volgde. „En het was wéér zo moeilijk afscheid nemen,’’ zegt Henk. „Dus ik wist het wel. Ik besloot mijn baan op te geven in Zaandam en hierheen te komen.’’
Het paar is intussen in ondertrouw gegaan en de uitnodigingen zijn geregeld. Er komen ongeveer vijftig mensen. Dat is druk genoeg voor het koppel. Henk hoopt nog voor elkaar te krijgen dat Cathy’s zoon Rick, die bijna 18 is, zijn getuige kan zijn. Rick, lachend: ,,Anders moeten ze maar even wachten.’’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten