Vandaag voor de hiv en hcv monitoring naar het EMC geweest. Mijn bek bleef openstaan van verbijstering, want de viral load van de hcv is nauwelijks nog terug te vinden. Werd ik vorig jaar nog doodziek van de kuur ertegen, die bovendien niet hielp, nu heeft mijn lichaam, terwijl ik gewoon weer aan het zondigen ben en af en toe weer een lekker wijntje slobber, de HCV zelf zo goed als helemaal uit mijn systeem gekregen. Snapt u het nog? Wat is hier aan de hand. Is het Jaco's werk, vanuit de hemel? Komt het door de rode wijn die het virus doodt? Hoe kan dit? Als het nieuws niet zo prettig was zou ik me ronduit belazerd voelen.
Kwam vandaag, in Amsterdam, de organisatoren tegen van de kloosterdagen. Ik vertelde ze het verhaal. En verder? Geen nieuwe problemen? Nou nee, eigenlijk niet. Ik verdien nog wel niet aan mijn werk, maar ben er wel lekker druk mee. Ik zie er goed uit en ben 15 kilo zwaarder dan bij Jaco's overlijden. Alle waarden van mijn bloed, bloeddruk, trombosieten, bloedplaatjes, aral en alat waarden, alles is verbeterd.
Ik hoef pas over zes maanden terug te komen, tenzij er komende vrijdag alarmerende berichten zouden zijn over de ontwikkeling van mijn levercirrose. Maar gezien de bloedwaarden is dat niet aannemelijk. Wel nog even afwachten dus. Als die cirrose zich nu ook nog heeft gestabiliseerd, dan weet ik geloof ik eigenlijk niet goed meer hoe ik het heb. Nog even, dan word ik nog gezond ook op mijn ouwe dag. Bizar he?
Schoen war die Jugendzeit, sie kommt nicht mehr. Mijn kinderen ... 17 jaar geleden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten