mijn vader

Na een slapeloze nacht een gesprek gehad met mijn nicht Anneke vanmorgen aan de telefoon. Ik kijk er toch wat genuanceerder naar dan gisteren en ben het niet eens met het stuk dat ik toen neerschreef op het blog. Maar ik laat het toch maar staan om te zorgen dat ik later de lijn van mijn gedachten nog weet.

Ten eerste is het zo dat het zeer de vraag is of mijn vader de reeks longinfecties wel blijft uithouden, ook met behandeling. Want als dat niet zo is valt er helemaal niets te revalideren en blijft hij in het ziekenhuis. Door zijn verzwakte weerstand is de vraag: komt hij ooit nog van die longontstekingen af? Dat lijkt me sowieso een belangrijke vraag die we maandag moeten stellen, want als dat niet zo is, dan gaat het allemaal niet zo heel lang duren.

Maar ook als hij in Rijndam longinfecties zou blijven houden, waar ze die waarschijnlijk niet zullen kunnen (of mogen) behandelen, is die vraag cruciaal. En als hij toch sterker zou worden, dan so be it. Dan komt de vraag weer om de hoek kijken wat nu precies wel en niet als een menswaardig leven verstaan mag worden, en het antwoord is misschien niet aan ons om dat te geven. Zeker niet als we daarover een verschil van mening zouden hebben.

En mijn moeder, petje af! Ze zal mijn vader niet opgeven tenzij... en wat tenzij is zullen wij, haar kinderen, moeten respecteren.

De meer egoistische redenen die ik gisteren noemde gelden eigenlijk niet. Voor mij zijn ze reëel, maar als dit langer gaat duren dan ontstaat er wel weer een soort evenwichtsituatie, waarin ik best in staat ben om er voor mijn ouders te zijn, en aan mijn toekomst te bouwen.

Gisteren zat ik er doorheen. Geen wonder, nu dit en precies twee jaar geleden Jaco, twee mega verliezen te incasseren buiten allerlei andere energieverslindende situaties waarin ik ben geweest. Het was en is menselijk. Ik ben niet boos op mezelf. Maar ik had ongelijk. En waar we maandag ook op uit zullen komen met ons gesprek naar de arts, belangrijkste is dat we op één lijn zitten, elkaar steunen en de strategie rond de behandeling van mijn vader zoveel mogelijk laten bepalen door feiten, eenduidig voor ons en de arts.

Ik heb vannacht weer nauwelijks geslapen en heftige dromen gehad, maar ik voel me stukken beter dan gisteren. Ben blij dat je belde, An. Het gesprek hielp me mijn gedachten te ordenen.