Bij de grote operatie van afgelopen vrijdag - bleek vandaag - hebben ze te grote schroeven gebruikt om de nek van mijn vader te stabiliseren. Deze drukten tegen zijn slokdarm en dat zou tot grote problemen kunnen leiden, dus moet er aanstaande vrijdag opnieuw een operatie van een a twee uur plaatsvinden om dat probleempje te verhelpen. Een kleine operatie, maar niet geheel zonder risico toch.
Te idioot voor woorden, maar toch respect voor de eerlijkheid in het ziekenhuis waar dit gebeurde. Het betekent wèl, dat hij niet naar een gewone afdeling kan worden overgeplaatst, wat gisteren nog wel de bedoeling was voor vandaag. Mijn vader ligt, omdat hij nu wel zelf ademt en alleen nog extra zuurstof in zijn neus krijgt door een slangetje, nu op high care en niet meer op intensive care.
Zijn breuken genezen langzaam, omdat zijn lichaam nogal wat te verduren heeft gehad, en dat is natuurlijk een understatement. Ook hebben vandaag vijf artsen naar de beweging in zijn benen gekeken, aangezien wij er niet van overtuigd zijn dat het alleen maar om een reflex gaat als hij deze beweegt. Mogelijk hebben we daarin gelijk, al weten de artsen het eigenlijk op dit moment ook niet.
Al met al gaat er tot vrijdag weinig gebeuren, en zal het nu op zijn vroegst aanstaande maandag zijn dat hij naar de afdeling kan. De longontsteking ziet er beter uit, maar er is nog steeds veel slijm dat, omdat mijn vader die niet goed kan ophoesten, nog geregeld weggezogen moet worden.
Al met al is er denk ik toch wel sprake van enige vooruitgang en wat mij betreft zijn de wonderen de wereld nog niet uit, dus wie weet waar we uit gaan komen. Hij is in elk geval met vlagen best goed bij bewustzijn. Nu maar hopen dat dat zich verder doorzet, en zien waar we gaan uitkomen. Nog steeds, na drie weken en drie dagen, weten we eigenlijk nog niet echt wat we mogen verwachten. De parelvissers is ook zo'n stuk muziek waar we vroeger heel wat op meegegalmd hebben op een van onze vele fijne dinertjes in onze jeugd.
En ik heb mijn manometrie gehad ter voorbereiding op de PDT behandeling in het EMC, een routineklusje dat slechts enkele minuten in beslag nam. Morgen met ma naar pa, en overmorgen de eerste workshop mindfulness. Nog een week of vier te gaan en ik ben naast casemanager ook gediplomeerd personal/lifecoach. Langzaamaan krijg ik weer wat energie om kleine vorderingen te maken hiermee, en hoop er vanaf 1 januari ingericht en wel mee van start te kunnen gaan.
Schoen war die Jugendzeit, sie kommt nicht mehr. Mijn kinderen ... 17 jaar geleden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten