Hang in threre...

De laatste dagen duurt de sjagrijnige winter me te lang. Het is maar goed dat het weer in elk geval zonniger gaat worden. Op TV zag ik in een programma hoe Liesbeth List haar jeugd er uitgezien heeft, en die van Marianne Berk, weer een ander programma. Elk leven heeft zo zijn verhaal, en ik had er moeite mee me te realiseren hoe ingrijpend de dood daarin een rol speelt. Van een ouder, van een kind, van een broer of zus. Hoe mensen soms door het stof moeten en tot niets teruggebracht worden, voor ze vanuit het niets nieuwe perspectieven zien en een nieuw leven tot succes brengen. Het niets. Dat bestaat niet, zegt de oosterse levensopvatting. Niets is niet iets. God is nowhere zeggen we hier. God is now-here zeggen ze daar. Het niet iets is tegelijkertijd het ultieme potentieel. Daar houd ik me maar een beetje aan vast. Als lifecoaching van de grond komt, en ik denk dat wel na wat steekproefjes, dan is dat niet voldoende om weer van op eigen benen te kunnen staan.
Ik ga er na mijn vakantie de eerste week maart meer werk van proberen te maken. Ik heb daarom maar weer eens gesolliciteerd op een baan. Als accountmanager in de zorg, die verantwoordelijk wordt voor vraaggestuurd zorgaanbod. De details ken ik niet, en of ik voor een baas zou kunnen werken weet ik ook niet. Maar het concept is wel datgene, waar ik wat mee wil. Luisteren dus eerst maar. Geen concessies doen aan wat ik wezenlijk acht, maar me ook niet verliezen in het op je strepen gaan staan daar waar het om het niet-wezenlijke gaat. Mensen maken zich zo belachelijk druk om allerlei onbenulligheden en zaniken er maar op los. Ik slaag er steeds beter in om dat langs me heen te laten gaan, en mijn energie te bewaren voor wat er echt toe doet. Die behandeling die ik weer begonnen ben brengt tot nu toe niet meer dan wat lichte ongemakken met zich mee, als dat zo blijft zou het best eens goed kunnen zijn een baan te vinden. Al is het maar parttime voorlopig. Ik ben veel alleen thuis, thuis dat over een jaar mijn thuis niet meer is, want dan moet ik zo'n beetje verhuisd zijn. Het zou goed zijn, er meer op uit te gaan. De niet lonende delen van mijn agentschapjes ga ik afstoten. Dat kost alleen maar energie en geld, en brengt meer frustratie dan wat anders. Lifecoaching blijft, maar daarnaast wil ik vooral iets zinnigers doen, dan thuis zitten. Gebruik maken van mijn talenten, met een beetje hulp van wat mijn arbeidsverleden heeft gebracht, aangevuld met wat ik de laatste jaren heb geleerd.