Libië

Khadafi's rechterhand has defected, is overgelopen naar de protestanten. In misratha heeft een militair vliegtuig op het volk geschoten, weer doden gevallen. Een Amerikaanse charterferry neemt veel amerikanen en europeanen aan boord die willen vluchten. Aan de grenzen lopen duizenden over. O'bama spreekt zich weliswaar harder uit, maar UN, VS en EU houden het tot woede en teleurstelling van het libische volk nog steeds alleen bij dreigen en niet bij daden. De olieprijs rijst de pan uit. Ook een andere stad in het Westen van Libië is onder controle van de protestanten gekomen. De vraag blijft welke enge sprongen die in het nauw gedreven Khadafi zal ondernemen en wat voor situatie er na zijn val zal ontstaan. Burgeroorlog? Het zal in elk geval heel anders gaan dan in Egypte. In Yemen lopen de protesten ook hoog op.

M.b.t. de afwijzing die ik kreeg op een sollicitatie bij Maandag heb ik tamelijk furieus gereageerd, gezegd dat men mijn CV klaarblijkelijk niet heb gelezen en dat ik weldegelijk op verschillende manieren inzetbaar zou moeten kunnen zijn gezien mijn spcialismen, opleidingen, diploma's en levenservaring. Met klem heb ik gevraagd, geëist bijna dat men mij een gesprek zal toestaan om samen te bekijken hoe ik wèl inzetbaar zou kunnen zijn. Nu een week geleden heb ik dat al eens in wat mildere bewoordingen geschreven maar hoegenaamd geen antwoord meer gehad. En hoewel ik waarschijnlijk mijn eigen glazen ingooi met mijn boze reactie, wat heb ik te verliezen? Ik eis gewoon dat een organisatie die zegt zich sterk te maken voor het nieuwe werken en ook mensen met arbeidshandicap te willen bemiddelen, wat men stelt ook waarmaakt. Waar blijven we anders? Het UWV zegt dat ik ondanks mijn 70% afkeuring vanaf eind juli 1100 euro maar zelf moet verdienen van mijn uitkering, maar als je nou gewoon de kans niet krijgt? Het UWV heeft ook niets meer laten horen, ondanks dat men zelf banen voor casemanagers heeft in Capelle a/d Ijssel en Amsterdam, waar ik ze fijntjes op heb gewezen. Ik leg tevens een dossier aan om alsnog bezwaar te maken als ik merk dat men geen moeite doet mij te bemiddelen.

Vooralsnog ga ik er van uit dat het UWV zich aan zijn woord houdt, en het heeft nog een week om naar mij terug te koppelen volgens de gemaakte afspraak. Ik wil best werken, maar mijn inzetbaarheid en de mogelijkheden zijn beperkt. En als ze dat nu eenmaal zijn, is hun eis naar mij ook onrealistisch en heb ik het recht om ze daarop aan te spreken, dunkt me.

Terug naar Libië: Khadafi zegt dat Ben Laden van Libië een Islamitische Staat wil maken. Ook dreigt hij met het inzetten van biologische en chemische wapens. Volgens het leger heeft hij géén toegang meer naar de olievelden. In Benghazi worden nu commitées gevormd en zijn huurlingen geïnterneerd. O'Bama spreekt zich uit om als VN alles uit de kast te halen de komende week, en stuurt Hillary naar Geneve. Dat is echter pas volgende week. Ook Poetin heeft tot aktie opgeroepen. De Zwitserse regering laat weten alle tegoeden van Khadafi te hebben bevroren. Italië houdt haar hart vast. Er zouden wel eens miljoenen Libische vluchtelingen op Italië af kunnen komen. Dat lijkt wat overdreven, omdat veel buitenlanders in Libië Afrikaans zijn. Maar het probleem zou enorm kunnen worden. Intussen kan het Nederlandse vliegtuig in Tripoli nog steeds niet opstijgen.

libië

Geen woord over de speech van de zoon van Khadafi. Fidel Castro waarschuwt voor inval in Libië door het Westen, dat wel in de olie maar niet in de vrede zou zijn geinteresseerd. Italië heeft landing van een privé jet met aan boord familie van Khadaffi de landing geweigerd. Het zou zijn doorgevlogen naar Syrië of Iran. De Iraanse President veroordeelt het geweld van Khadafi tegen het volk. Het Oosten van Libië zou niet langer meer onder controle van Khadafi zijn. De eerste per auto aangekomen journalist bericht op grote stilte, dichte luiken en brandende gebouwen in Benghazi. Het aantal doden zou volgens Italiaanse berichten geschat moeten worden op inmiddels 1000. Om kwart over 2 vannacht is het Nederlandse toestel met 35 nederlanders en mensen van een aantal andere nationaliteiten op geland. Het toestel is onmiddellijk teruggekeerd naar Libië om nog eens 50 nederlanders terug te halen. Saoudi Arabië gaat miljarden uittrekken voor jongeren huisvesting en buitenlandse studiebeurzen, in een poging de dreiging die ook daar in de lucht hangt de kop in te drukken. Bij Benghazi is een toestel van de libische luchtmacht neergestort. De twee officieren zijn eruit gesprongen. Zij weigerden hun stad te bombarderen. Volgens latere berichten is een vliegtuig dat op Malta wilde landen teruggestuurd naar Libië. Khadafi's dochter zou aan boord zijn. De eerste stad in het Westen van Libië heeft zich inmiddels ook aan Khadafi onttrokken. Een aantal generaals en officieren van de luchtmacht heeft verder geweigerd de opdracht Libiërs te liquideren, ook een aantal regeringskopstukken is opgestapt. Italië verwacht honderdduizenden vluchtelingen en doet een beroep op Europa om hen te helpen opvangen. De Engelsen hebben gewaarschuwd dat zij ook zonder toestemming militaire vluchten op Libië zullen uitvoeren als dat wenselijk is.

In Benghazi wordt feest gevierd in de straten. Misschien een tikkie prematuur nog. Maar een mooi moment om de dag af te sluiten. Een kille dag weer en de kou zit in mijn botten. Twee Glühweintjes hebben die niet echt kunnen verjagen. Ik voel me koortsig en koud, en ga lekker tussen de lakens. Morgen mijn klantje nog, daarna begint het voorbereiden van de vakantie. Boel wegwassen en koffer vullen. De mailwisseling met het UWV uitprinten en een dossier aanleggen. Want het blijft nog akelig stil. Misschien moet ik komende week vanuit Oostenrijk toch nog bezwaar aantekenen, dat kan door een voorlopig bezwaar in elk geval uit te sturen, als men zich niet aan de afpraak zou houden. Ik wil daar in elk geval op voorbereid zijn.

lezing hbo - crematie - explosieve situatie Midden Oosten

Wat een dag. Eerst 161 studenten toegesproken op HBO-Verpleegkunde in Rotterdam, die zijn nut bleek te hebben vooral doordat bleek dat aanstaande verpleegkundigen in de zaal deels vonden dat hiv patiënten bij opname in een ziekenhuis, bijvoorbeeld voor een beenbreuk of een oorcorrectie, zouden moeten vertellen dat ze hiv positief waren. Ook hier weer dus te zien, ondanks een begeesterde leraar die zich duidelijk heel goed had voorbereid en ook uit de preventie van soa's wereld afkomstig is, dat het vooroordeel nog levensgroot is. Maar het ging goed met de presentatie en dat was in elk geval belangrijk en gaf de studenten stof tot nadenken, ook over hun eigen seks- en testgedrag.

Daarna een toch wel aangrijpende crematie, mijn vader's oudste zus die juist in en pal na de moeilijke oorlogsjaren een grote rol speelde in zijn verzorging, aangezien mijn vader's moeder in 1943 op zijn tiende verjaardag overleed. Zijn zus heeft sinds de dag van mijn vader's dood, hoorden we tijdens de speech, haar bed niet meer verlaten en niet meer gegeten. Ze wilde naar haar broertje, naar haar overleden schoondochter en naar haar ex man. Ze nam gewoon de rust, die ze verdiende.

Vervolgens meteen weer thuis de TV aan, want wat er in de arabische staten gebeurt boeit me mateloos. Een historisch fenomeen van groot belang. Met een uiterst nare situatie in Lybië, waar Khadaffi dreigt met genocide, een veel te zwakke reactie zowel van de arabische liga, de EU als de VS en de VN. Er is een lybisch schip bij Malta opgedoken. Hopelijk gaat het wederom om een deel van het leger dat deserteert.
Maar het zou ook een oorlogsdaad kunnen worden tegen Europa, want Malta maakt deel uit van de EU. En dan zijn de rapen gaar. Twee oorlogsschepen uit Iran hebben het Suezkanaal doorvaren op weg naar "oefening" in Syrië wat in feite ronduit een provocatie is van Israël en een sneeuwbaleffect zou kunnen krijgen waardoor de dingen, afgezien van het persoonlijk leed, wel eens héél gevaarlijk zouden kunnen worden. Ik houd mijn hart vast en bid voor de gewone man in Lybië, en de liquidatie van de gek Khadaffi en zijn gang. In Den Haag scanderen ze dat Khadaffi snel naar het Vredestribunaal moet, maar eerlijk gezegd hoop ik dat ze hem terplekke ophangen en een volksfeest om zijn hangende lijk organiseren. Een leider die denkt dat het hele land van hem is en het recht heeft zijn eigen bevolking en masse uit te moorden met vliegtuigwapens (!) is niets minder dan de duivel in persoon. En het zal nog wel wat uren duren voor ik naar bed ga. Amerika is bang dat ze zich impopulair en gehaat maakt als ze zich met het omverwerpen van zijn regime zouden bemoeien. De VN draait er omheen, Tony Blair en Berlosconi waren twee jaar geleden nog dikke maatjes
met Khadaffi, een hoge Amerikaanse diplomaat buiten de O'bama administratie heeft tenminste nog de moed gehad het lybische leger te laten weten dat elke liquidatie of mishandeling als een oorlogsmisdaad zal worden gezien, en de Arabische liga heeft Lybië laten weten dat het niet meer welkom is op de vergaderingen. Maar er kan veel meer gebeuren. Alle olieproducenten de tent laten sluiten (wat sowieso al gebeurt trouwens), al Khadaffi's miljarden bevriezen, elke handelsaktiviteit met Lybië stoppen. NU. Alle middelen moeten worden ingezet, en wel nu. Anders is de ellende niet te overzien. Het probleem is dat een aantal belangrijke sleutellanden hun troefkaarten in de voorbije jaren hebben verspeeld. En dat acht ik buitengewoon bedreigend. Niet alleen voor Lybië, maar mogelijk voor de verdeling van de wereldmachten.

Kort voor tienen: Al Jazeerah bericht over het neerleggen van hun functie van de libische ambassadeurs in Indonesie, Polen, India, Australie en de minister van binnenlandse zaken die het leger oproept onmiddellijk de zijde van het volk te kiezen.

half 11: ambassadeurs van lybië in veel landen trekken zich terug. Hillary spreekt zich sterker uit. De Engelse Prime Minister weerlegt Khadaffi's bewering dat het Westen tegen hem samenspant en heeft export van wapens naar Bahrein en Lybië aan banden gelegd. Egyptenaren vangen over de grens vluchtelingen op en bieden medical support. Later vandaag zal Khadaffi's zoon een speech houden, maar het heeft er alles van weg dat Khadaffi's macht als een kaartenhuis in elkaar donderstraalt en er een kritische massa, binnen en gesteund van buiten Lybië is ontstaan waarvanuit maar één boodschap gaat: je rol is uitgespeeld Khadaffi. De VN heeft nog steeds moeite zich volmondig uit te spreken tegen het aanblijven van Khadaffi, maar de woordvoerder zegt wel dat men diep bezorgd is als de leider van een volk zover wil gaan zijn eigen volk te liquideren. Het is dus nog niet officieel condemned, maar de politici struikelen zowat over elkaar heen om hun eerdere verklaringen aan te scherpen en het zal niet lang meer duren voordat het hoge woord er uit komt. De snelheid waarmee de dingen gaan zijn nauwelijks te volgen.
5 voor 11: een reporter in Tripoli zegt: het heeft geen zin als de VN, de EU, de Arabische Liga, Japan, China, de VS hun vinger opsteken en zeggen foei Khadaffi, je gedraagt je slecht. Die man MOET NU gestopt worden. Aktie, ingrijpen. Dat is nodig want vrijwillig zal Khadaffi niet gaan. En zo ferm is inderdaad de taal van al die Communities nog niet geweest. Sancties moeten. Het omverwerpen van het regiem moet. De wereld mag niet toe blijven kijken hoe de dingen zich zullen ontwikkelen, van die ontwikkeling zal dramatisch zijn. No worries over impopulair worden, of als aanstoker van de onrust worden gezien. Het volk heeft één ding nodig: ingrijpen! Nu!

Bizar is dat op de zender heel de avond beelden te zien zijn van joelende vóórstanders van het regime. Dat heet in oorlogstaal desinformatie. Het kan niet anders zijn dan dat die mensen betaald worden te protesteren vóór pro demonstreren en liquideren van tegenstanders, en dat de televisie nog steeds onder controle van de Staat is. Hitler was er een ster in, vroeger. Khadaffi nu. Maar hij gaat het er echt niet mee redden.

Al vele uren zijn meerdere steden in Libië in handen van de demonstranten, waaronder de grote stad Benghazi. Tripoli, lijkt het, nog niet.

Kwart over 11: het leger in Sabatrah deserteert. Khadaffi laat mercenaries - huurlingen - overvliegen om de demonstranten aan te vallen. Stelt een gezagvoerder van een burgervliegtuig in Benghazi. Libië stelt in een persconferentie dat alles rustig is geworden en back to normal. Wat natuurlijk totale bullshit is, uitgezonden op de libische staatstelevisie. Volstrekt waardeloze persconferentie dus, waar niemand in zal trappen, al helemaal niet het volk van Libië in dit stadium. Ongelooflijk dat men met dit lulverhaal nog weg denkt te komen. Om te janken, een wereld waarin iedereen alles kan zien, al probeert Libië nog zo hard om de feiten te verbloemen en het internet plat te gooien, zal iedereen inzien dat dit een uitermate zwakke en volstrekt ongeloofwaardige poging is het volk het zwijgen op te leggen.
De eerste reactie op El Jazeerah is dan ook: een belediging van elke geinformeerdheid en intelligentie van het volk. En dat is het.
Intussen komen steeds meer berichten over huurlingen die op alles en iedereen schieten, en dat de situatie in de grensgebieden "catastrofaal" aan het worden is.
Een vluchteling stelde dat hij God op zijn blote knietjes dankte dat hij dit ueberhaupt heeft overleefd. Het libische schip bij Malta wordt intussen door 5 airforce vliegtuigen in de gaten gehouden. Khadaffi is begonnen met zijn volkerenmoord. Wij kunnen alleen maar bidden, laat de politiek leiders in Godsnaam aktie nemen, NU

10 over half 12. De UN deputy ambassador of Libia stelt dat de toespraak op de libische staatstelevisie niets anders was dan een verantwoording voor het beginnen van de genocide die NU is begonnen in Libie. Hij is blij dat 15 landen van de UN hebben gezegd dat aanvallen op het volk zullen worden veroordeeld als oorlogsmisdaden, maar vindt het nog niet sterk genoeg geformuleerd. Over boven op het nieuws zitten gesproken. In wat voor tijd leven we eigenlijk. Wie kan er nu ooit rustig gaan slapen als je weet dat een volk door ingevlogen huurlingen van buiten het land de bevolking van dat land de vrije hand heeft om zoveel mogelijk doden te maken? Ik niet in elk geval. De Braziliaanse Prime Minister spreekt zich eveneens onomwonden uit en heeft het over oorlogsmisdaden. Maar het is Verdomme te weinig! ER MOET NU WORDEN INGEGREPEN. GOOI EEN BOM OP KHADAFFI!

De trieste waarheid is dat de wereld meer wakker ligt van het hoger worden van de olieprijs dan met de veiligheid van honderduizenden mensen. Voeren we toch gewoon weer effe de autoloze zondag in? So what? Alsof we Khadaffi daarvoor nodig hebben. Als een volk zoveel moed heeft om tegen zo'n duivels meedogenloze dictator op te treden, wie zijn wij dan om een probleem te hebben om een beetje water bij de wijn te doen? Wie? Zijn wij omwille van die paar rotcenten of litertjes benzine handlangers van het systeem van Khadaffi? Nee toch hoop ik? Overigens is de olieproduktie in de wereldmarkt door Libië 2%. En dan zie je nóg een aantal experts zorgelijk kijken dat heel de wereldmarkt erdoor in de war zal raken en de ontwikkeling van ontwikkelingslanden vertraagd zal worden. Hallo! Kom op zeg. We hebben die kutolie als het er op aan komt toch helemaal niet meer nodig? En ik ben best een fan van O'Bama. Maar als hij nu, op zo'n cruciaal moment, zo laf is dat hij zich hoegenaamd niet durft uit te spreken, wat bedoelt hij dan met het mondiaal aanpakken van echte problemen, een groene en duurzame politiek? Ik vind dus dat hij niet langer in stilzwijgen mag blijven steken. Niet nu het er heel erg op aan komt met betrekking tot de wereldvrede, met betrekking op tolerantie en vrijheid voor burgers, met het zoeken naar duurzame alternatieven voor onze fossiele brandstoffen. Hij kan nu bewijzen dat hij terecht de Nobel prijs gekregen heeft, en hij doet het niet.

Het wachten is nog op een speech van de zoon van Khadaffi. Maar veel goeds belooft dat trouwens niet. Daarom zeg ik: NU AKTIE. GENOEG GELULD.

00.15 uur: vrouwen in Tripoli berichten over verkrachting door het leger. In Tripoli branden overheidsgebouwen.

00.30 uur: Peru heeft de diplomatieke banden met Libië verbroken. Niet dat ze die echt hadden, maar toch wilde men zich keihard uitspreken. Venezuela hoopt dat het volk van Libië een oplossing kan brengen, rept met geen woord meer over de overheid of over Khadaffi. Een libische activist in de VS: statements heeft geen zin. Het is belachelijk en maakt totaal geen indruk. Elke minuut dat er langer gewacht wordt met ingrijpen, sterven er mensen. Khadaffi ziet by the minute zijn steun wegvallen. Hij handhaaft zich nog in Tripoli, zijn laatste bolwerk en mobiliseert een burgeroorlog daarvandaan als hij de kans krijgt. We hebben te maken met een gek die zijn hele land in gijzeling houdt. We zien hier een tragedie gebeuren die ik als Libiër en Amerikaan zie terwijl we weten dat hier een gedesorienteerde gek bezig is zijn volk uit te moorden.

Kwart voor een: twee libische oorlogsschepen komen aan in Malta, zeggend dat ze de opdracht hadden Benghazi te beschieten. Chili spreekt grote zorgen uit met betrekking tot het geweld door de overheid van Libië.

Een zwarte dag in de moderne geschiedenis. Laten we hopen dat het een begin is van een nieuwe lente. Het is nu bijna half 2. De wereld speelt "wait and see" over een op handen zijnde en zelfs al begonnen volkerenmoord. SCHANDE. Van de Nederlandse zenders word je ook niet echt wijzer. Die lopen hopeloos achter het nieuws aan. Een zinnige opmerking nog vanuit Brussel: met Khadafi heeft discussie voeren geen enkele zin. Je moet de laag onder hem hebben. Als mensen vertrekken naar Egypte, Italie, en hun vliegtuigen meenemen, dan ontstaat er een andere situatie. Niet eerder. Tenzij iemand Khadafi geliquideerd zou worden natuurlijk, maar dat is op korte termijn te mooi om waar te zijn.

Het blijft wachten op de toespraak van de zoon van Khadafi. Maar de slaap slaat toch toe. Morgen zullen we het weten. Overigens is het zelfgekozen aftreden van de minister van binnenlandse zaken een uiterst moedige daad geweest natuurlijk. Hem wacht of een succesvolle vlucht, of de doodstraf. Overigens zal het tot stand komen van een democratie in Libië na Khadafi nog heel moeilijk worden. Het land is nog nooit democratisch bestuurd geweest, en er zijn geen partijen. Toch ben ik daar niet pessimistisch over. Al zal het ongetwijfeld nog lang onrustig blijven ook na Khadafi.

kettingreactie

Wat in Tunesië begon, in Egypte een vervolg kreeg - verwachte ik al - kon wel eens een kettingreactie veroorzaken en dat gebeurt dan ook. In mijn ergste nachtmerries kon ik me het scenario niet voorstellen van wat er nu bijvoorbeeld in Libië gebeurt, waar het leger gewoon ongewapende woonwijken bombardeert, waar Italiaanse huurlingen in het wilde weg op scherp schieten op demonstranten. Met nu al meer dan 250 doden. Als het waar is, betekent dit natuurlijk het einde van Khadaffi en zijn familieclan. Dit kan en mag niet onbestraft blijven en het volk, dat zich nu sowieso onveilig voelt, wàt het ook zou kiezen te doen, kan nu maar een ding doen: de aanval blijven kiezen in de hoop dat de internationale gemeenschap hun kant zal kiezen, wat natuurlijk ook moet gebeuren. Maar oh God, de prijs die deze mensen voor hun vrijheid moeten betalen is wel verschrikkelijk en afgrijzelijk hoog. Onmenselijk. En dan heb ik het nog niet over Iran, Irak, Libië, Bahrein en Yemen. We wisten natuurlijk al heel lang dat Khadaffie een schurk is. Maar wat hij nu doet is zich ronduit ontpoppen als een buitengewoon gevaarlijk misdagdig leider. Er is al verdeeldheid in het leger. Moge Allah de gewone mensen die al decennia onderdrukt worden genadig zijn. En God. En weet ik niet wie. Wat nu gebeurt is verschrikkelijk. Sowieso een heel hoge prijs voor een eventueel te bereiken vrijheid. Moge die vrijheid dan ook het resultaat worden van de offers die de mensen bereid zijn te brengen. Stel je voor, dat je zelf alleen al door thuis te blijven en je nergens mee te bemoeien zomaar je huis en het leven van je vrouw en kinderen kunt verliezen. Zien hoe ze verscheurd worden door bominslagen, glassplinters en kogels, dat is echt te erg voor woorden. Maar wel wat er nu gebeurt. Het is regelrecht afschuwelijk. Het grote verschil is ook dat in Egypte het leger vanaf ongeveer de eerste uren het verdomde om op de eigen bevolking te schieten. Dat ligt heel anders in Libië. Verder is het zo dat Khadaffi's rol mogelijk uitgespeeld zou kunnen zijn - daar komt vanavond nog een speech over, denk ik, van Kahdaffi - maar dat wil niet zeggen dat de rol van de clan uitgespeeld is. Een burgeroorlog lijkt er aan te komen, en als dat gebeurt zijn de gevolgen nog veel erger dan we nu meegemaakt hebben. Een overduidelijk signaal van de EU mág dan ook niet uitblijven. Net zomin als een reactie van O'bama, die, moet ik zeggen, door President's day nog op zich zal laten wachten. Elk moment dat we langer wachten met het scherp veroordelen en het uitspreken van sancties betekent echter dat de gewonen mensen in Libië een moment langer bloot zullen bljven staan aan de perverse sadistische maatregelen van het zeg maar rustig duivelse Libische Leiderschap. Met alle gevolgen van dien. Het is nu middernacht. al Jazeerah rapporteert over een oproep van Hillary Clinton om onmiddelijk op te houden de mensen rechten aan hun laars te lappen. 2 straaljagers zijn geland op malta vanuit Libië en de kolonels weigeren verdere dienst aan het libische leger. Dat is weer het standpunt geworden van verdeeldheid binnen het libische leger, maar een woordvoerster stelt - terecht - dat elke seconde telt in het redden van mensenlevens. De zoon van Khadaffi is bereid tot zijn positie te verdedigen tot de laatste overlevende van het lybische volk. Niet van deze tijd, maar wel nu gebeurende. Ik ga nu naar bed. heb morgen een voorlichtings bijeenkomst van HBO-V studenten, 161 mensen, van de Hoge School Rotterdam. En onmiddellijk daarna de begrafenis van mijn vader's oudste zus. Maar ik bid dat betere berichten ons in de tussentijd mogen bereiken.

Jan Terlouw over het recht om te sterven-Belgium-middle East

Een begenadigd D66 politicus in mijn jeugd, ook een beroemd schrijver zoals het kinderboek "de Koning van Katoren" en "oorlogswinter". Zag ik vanavond op Nederland 2, waarin het ging over het recht om te sterven. Ik moest erg aan mijn vader denken, die Jan Terlouw ook heel hoog had zitten, weet ik, want in mijn jeugd waren hij en ik altijd bezig te discussieren, o.a. over politiek en politici. Intussen een oude man, Jan, en een die expliciet duidelijk maakte "van de verlichting" te zijn, en in dat beeld paste een zelfgekozen moment van de dood. Ik hoop dat hij nog even blijft. Zijn personality is die in de orde van grootte van Marcel van Dam, van het boegbeeld van D 66 Hans van Mierlo. Zoveel groter dan Elco Brinkman of Loek Hermans. Een Staatsman pur Sang. Het moment van sterven hebben wij, zijn kinderen en vrouw, voor mijn vader gekozen. En vaak overvalt me toch weer de vraag of we er goed aan hebben gedaan. Wat Jan Terlouw zei vanavond hielp. Opeens wist ik dat het inderdaad goed was geweest. Mijn vader kon niet meer kiezen. Hij was met alles en iedereen in het rijne. Natuurlijk hadden we hem graag nog een tijd in ons midden gehad, maar in de gegeven omstandigheden was het goed, dat hij mocht gaan. Vannacht is zijn oudste zus overleden op 91 jarige leeftijd. Die 14 jaar verschil had ik mijn vader nog graag gehouden. Natuurlijk moest ik vaak aan hem denken vandaag. Ook al omdat we zijn bijna Heilige Tuin aan het prepareren waren voor het voorjaar. Maar het mocht niet zo zijn, hij heeft alles gegeven wat hij maar geven kon, en het is goed. En ongetwijfeld zal er een moment komen, waarop ik hetzelfde zal willen, als ik dat nog kan. En als het niet meer kan, dan hoop ik, dat mijn kinderen me durven te laten gaan.

Vannacht een tragisch wereldrecord gehaald door de Belgen: 249 dagen zonder regering, een record dat op naam van Irak stond.

En mijn gedachten gaan uit naar het volk van Libië, Bahrein, Yemen en Irak, waar demonstraties in de Geest van Egypte en Tunesië leidden tot tientallen doden. Kutwereld.

Eerste Kamer debat

Loek Hermans. Ik had hem hoger zitten. Als voorzitter van het MKB heb ik hem eens meegemaakt op een persbijeenkomst in Den Haag over Positief Werkt, wat overigens volgens mij helemáál niet waar is, en waar nog wel een taak voor de HVN en Borborea ligt. Maar als kersverse lijsttrekker in de eerste Kamer kan ik alleen maar zeggen dat voor hij weer in debat gaat, hij toch eerst beter zijn huiswerk zal moeten doen. Erger nog, de man is totaal wereldvreemd als het gaat over hoe onze samenleving en de integratie en assimilatie van nieuwkomers, en dat is niet je huiswerk niet goed gedaan hebben, maar een totaal gebrek aan empathie. Wat mij betreft is hij nu al afgebrand. Jammer.

En dan de stelling van Brinkman: Dit kabinet verdient een eerlijke kans. Allejezus wat een dooddoener zeg. Gadverdamme. Opzouten. Dit kabinet heeft meer dan genoeg kans gekregen, maar er nog helemaal niks, noppes, nada van waar gemaakt behalve dan misschien het verhogen van de maximum snelheid met 10 km per uur naar 130. Een beetje magertjes dus. Zoals Groen Links zegt "dit kabinet moet niet zeuren, maar mènsen een kans geven en gewoon eens gaan regeren!"|

Het was in elk geval prettig te constateren dat Eelco Brinkman met slechts 35% vóórstemmers voor zijn stelling in zijn onderbroek bleef staan. Links en progressief mogen dan misschien nog geen machtsblok kunnen vormen, met Sap en Roemer hebben ze wel twee ijzersterke debaters met een hoge mate van geloofwaardigheid in huis, die het leven van de zittende regeringspartijen nog behoorlijk zuur zullen kunnen gaan maken. Ik voorspel dat dit zittende kabinet geen lang leven beschoren zal zijn, zeker niet als er in de eerste kamer geen meerderheid voor hen wordt behaald. En dat is prima.

FEEST

PM on Friday
ik ben verbazend ontroerd door het nieuws. Heb je de politicologe uit Egypte bij Paul en Witteman ook op de tafel zien buikdansen, haar pure vreugde uitrdukkend? Realiseer je je dat Egypte 7.000 jaar lang een dictatuur is geweest, en dat er nu opeens vrijheid heerst, waar de mensenpesterij tot het verleden zal horen, de politie niet meer kan intimideren, er nieuwe perspectieven zijn voor studenten en de media en amerikaanse, europese en arabische politiek zich uitspreken voor steun aan het volk om de periode tussen nu en de vrije verkiezingen tot een goed einde te brengen.


Sent at 11:36 PM on Friday
Heb je gezien dat Moubarak 70 miljard dollar op zwitserse bankrekeningen heeft, die vandaag zijn bevroren en terug zullen vloeien in de egyptische economie? Hoe de aanzetter van de paleisrevolutie een doodgewone jongen was die peukies scheet omdat hij via facebook het volk had opgeroepen tot burgerlijke ongehoorzaamheid, en dat juist zijn zelf toegegeven gebrek aan heldhaftigheid de Egyptenaren in aktie heeft gebracht om weer massaal de straat op te gaan?


Dit is de mooiste revolutie die ik ooit heb gezien. Ik ben en blijf voorlopig nog wel een poosje ontroerd, al moge duidelijk zijn dat de problemen in Egypte niet onmiddellijk achter de rug zullen zijn. Maar het leger heeft de macht en stelt zich in dienst van het volk. Niet alleen maar jongeren, maar intussen ook veel hoog opgeleiden zoals artsen en advocaten. Het is geen islamitische revolutie maar een seculiere. Wat vandaag is gebeurd is zó onbeschrijflijk mooi! Een direct bewijs, dat we in een nieuwe wereld leven, waarin geen plaats meer is voor onderdrukking en politiek machtsvertoon. Dankzij de informatie technologie. Ik heb vandaag een paar tranen gelaten van pure ontroering en blijdschap. Zal best wel weer theatraal zijn, en sentimenteel maar mark my words: dit is een van de mooiste historische momenten die onze generatie mee zal maken.

Egypte ontploft van vreugde

Laat vanmiddag kwam dan toch nog het verlossende woord. Mubarak is weg. Finito. Afgelopen. Uit. God zij Dank zonder verder bloedvergieten, want dat gevaar leek gisterenavond na de speech van Mubarak nog levensgroot aanwezig.

Natuurlijk zijn alle problemen nu niet ogenblikkelijk voorbij, en zal een roerige tijd volgen. Maar vandaag is het Feest. Met een hoofdletter F. Historisch. Fantastisch. En wie zou het volk, dat dit echt zèlf voor elkaar heeft geknokt, misgunnen.

Wat was is niet meer. En er is ook nog niets voor in de plaats. De ultieme uitgangspositie voor Egypte om hun land opnieuw uit te vinden en in te vullen. Als het feest ten einde komt, zal het inkleuren van het nieuwe Egypte plaatje een aanvang nemen. Nu maar afwachten hoe dat er uit gaat zien.

Kardinaal Simonis: Wir haben es nicht gewusst!

Een uitspraak van kardinaal Simonis een jaar geleden. Nu is gebleken dat dezelfde Simonis een pastoor die kinderen heeft misbruikt heeft beschermd waardoor die in Amersfoort aan de slag heeft kunnen gaan. Wat mij betreft past hier maar een ding: het oneervolle ontslag en vervolging van de beste brave schijnheilige Simonis.

De Trucendoos van Moubarak ging wijd open

Ik was er al bang voor. Egypte is nog niet van Moubarak af. In een stortvloed van woorden verkondigde hij wederom zijn beleving van de waarheid, zich onvoldoende realiserend dat dit niet de waarheid is van het Volk. Weliswaar werden met naam en toenaam enkele toezeggingen gedaan, maar van aftreden op dit moment is geen sprake.

Je merkte het al aan het rumoer dat tijdens de woorden waterval van Moubarak steeds luider begon door te klinken: het volk gaat dit niet aksepteren als je het mij vraagt.
Moubarak speelt hoog spel, dit kon nog wel eens heel vervelend gaan worden allemaal, voor uiteindelijk toch gaat worden bereikt door het Volk wat onafwendbaar bereikt gaat worden: vrijheid en democratie.

Het volk zal haar onverzettelijkheid nog een tijdje moeten volhouden. Triest. Maar ik zou me erg hebben verbaasd als Moubarak nu met de staart tussen zijn benen zou zijn vertrokken. In de oprechte veronderstelling - terecht of niet - dat hij zichzelf 60 jaar lang in dienst van het volk heeft ingezet. Ik krijg de neiging te bidden voor een goede afloop. Maar ik geloof niet op die manier. Het zou wel gemakkelijk zijn geweest als dat anders was.

Moubarak's rol uitgespeeld

Op een relatief onverwacht moment heeft het er nu op de vroege avond van 10 februari alle schijn van dat Moubarak nog vanavond zijn aftreden bekend zal maken, al weet je, voor dat daadwerkelijk gebeurt, natuurlijk nooit zeker wat voor trucendoos hij nog meer open weet te trekken. Het leger kies openlijk partij voor het volk, dat en masse naar het plein is gekomen en nog steeds komt. Vreemd is dat niet, want bijna elke familie in Egypte heeft wel iemand in het leger, dat haar rol op een voorbeeldige wijze speelt en zich tot nu toe heeft beperkt tot het gescheiden houden van betogers en voorstanders van Moubarak. De protesten zijn uitstekend georganiseerd en de kaarten worden op bijzonder tactische wijze uitgespeeld. Een revolutie, met helaas ca. 300 doden te betreuren, die echter zijn veroorzaakt door geweld uitgeoefend door de voorstanders van Moubarak.

Petje af voor de onverzettelijkheid van het volk, en ik hoop dat er vanaf vandaag constructief gewerkt kan gaan worden aan een stabiele democratie, hetgeen datgene is waar het volk om vraagt. Christen of Islamiet, rijk of arm, jong of oud. De komende uren zullen we weten of daartoe de aanzet kan worden gegeven, en de komende weken zullen we merken - maar daarover zijn vriend en vijand toch wel van overtuigd - of het volk gehoord zal worden.

een mens is nooit te oud...en over Herman Brood

om te leren. Vanavond bij Paul de Leeuw een 100 jarige vrouw en een 100 jarige man te gast. Beide zijn nog super aktief met vrijwilligerswerk. De man daagde 100 mannen tussen de 40 en 50 uit om naar de slipschool te gaan, en wedde dat er geen 20 tussen zouden zitten die konden wat hij kon. De vrouw studeert Italiaans, want dat is zo'n mooie taal, en ze is pas begonnen met Frans. In haar vrije tijd collecteert ze. Ze wilde wel bij Paul komen, maar alleen als hij minimaal 500 euro in haar collectebus zou doen, want anders had ze minstens 200 daarvan met collecteren kunnen ophalen voor het goede doel.

Schit-te-rend. Blijkbaar is de sky de limit. Een stel zeer inspirerende mensen, die mij doen inzien dat er misschien donkere wolken weer aan de horizon op komen zetten, maar dat ik toch eens mijn pensioenleeftijd bereik en dan nog wel een aantal decennia weer alles kan doen wat ik wil, zelfs als de tussenliggende tijd droog brood eten zou worden, wat ik eigenlijk niet geloof.

En dan de aandacht die bij Paul en Witteman werd gegeven aan Herman Brood. Waarin Bart Chabot, de schrijver van een nieuw boek over zijn vriendschap met- en het leven van Herman, op de vraag van een van de tennissers aan tafel (Haarhuis en Eltingh) opbiechtte dat hij dan misschien met een lach daarover kon verhalen en vertellen, maar dat hij zijn tranen bewaarde voor zichzelf alleen. Zoals ik dat doe met de tranen voor het verlies van mijn vader, en het verlies van mijn jongste zoon. "Maar", zei hij, "wat overheerst is toch het gevoel van dankbaarheid, dat ik hem heb mogen kennen". En alweer: zoals bij mij een gevoel van dankbaarheid overheerst dat ik mijn zoon, en mijn vader heb mogen kennen. Hoe herkenbaar. Ook vandaag, tijdens een klantenbezoek in Woerden, werd ik weer plotseling overvallen door een nauwelijks in te houden emotie over het verlies van Jaco. Hoe dat kwam weet ik niet eens meer. Maar het gebeurde. Vanmiddag, en waarschijnlijk de rest van mijn leven.

Maar goed, vandaag was verder een heerlijke dag! De lente komt eraan en het groene Hart en de Utrechtse heuvelrug waar ik vandaag was, waren prachtig en zonovergoten.
Het begin van een laten we maar zeggen interessante zomer. Hoe dan ook. Laat maar komen dan.

Hang in threre...

De laatste dagen duurt de sjagrijnige winter me te lang. Het is maar goed dat het weer in elk geval zonniger gaat worden. Op TV zag ik in een programma hoe Liesbeth List haar jeugd er uitgezien heeft, en die van Marianne Berk, weer een ander programma. Elk leven heeft zo zijn verhaal, en ik had er moeite mee me te realiseren hoe ingrijpend de dood daarin een rol speelt. Van een ouder, van een kind, van een broer of zus. Hoe mensen soms door het stof moeten en tot niets teruggebracht worden, voor ze vanuit het niets nieuwe perspectieven zien en een nieuw leven tot succes brengen. Het niets. Dat bestaat niet, zegt de oosterse levensopvatting. Niets is niet iets. God is nowhere zeggen we hier. God is now-here zeggen ze daar. Het niet iets is tegelijkertijd het ultieme potentieel. Daar houd ik me maar een beetje aan vast. Als lifecoaching van de grond komt, en ik denk dat wel na wat steekproefjes, dan is dat niet voldoende om weer van op eigen benen te kunnen staan.
Ik ga er na mijn vakantie de eerste week maart meer werk van proberen te maken. Ik heb daarom maar weer eens gesolliciteerd op een baan. Als accountmanager in de zorg, die verantwoordelijk wordt voor vraaggestuurd zorgaanbod. De details ken ik niet, en of ik voor een baas zou kunnen werken weet ik ook niet. Maar het concept is wel datgene, waar ik wat mee wil. Luisteren dus eerst maar. Geen concessies doen aan wat ik wezenlijk acht, maar me ook niet verliezen in het op je strepen gaan staan daar waar het om het niet-wezenlijke gaat. Mensen maken zich zo belachelijk druk om allerlei onbenulligheden en zaniken er maar op los. Ik slaag er steeds beter in om dat langs me heen te laten gaan, en mijn energie te bewaren voor wat er echt toe doet. Die behandeling die ik weer begonnen ben brengt tot nu toe niet meer dan wat lichte ongemakken met zich mee, als dat zo blijft zou het best eens goed kunnen zijn een baan te vinden. Al is het maar parttime voorlopig. Ik ben veel alleen thuis, thuis dat over een jaar mijn thuis niet meer is, want dan moet ik zo'n beetje verhuisd zijn. Het zou goed zijn, er meer op uit te gaan. De niet lonende delen van mijn agentschapjes ga ik afstoten. Dat kost alleen maar energie en geld, en brengt meer frustratie dan wat anders. Lifecoaching blijft, maar daarnaast wil ik vooral iets zinnigers doen, dan thuis zitten. Gebruik maken van mijn talenten, met een beetje hulp van wat mijn arbeidsverleden heeft gebracht, aangevuld met wat ik de laatste jaren heb geleerd.

visioen

Net even een slapie tussendoor gedaan, en in mijn dromen zat ik weer op school. We kregen een doos met oneindig veel stompjes wasco en moesten op een vel papier een tekening maken. Dat was raar. Ik heb in geen 100 jaar meer een kwast of stuk krijt of kleurpotlood aangeraakt, en ben al sinds mensenheugenis mijn creativiteit kwijt. Maar opeens gebeurde het. Als vanzelf ontstond er een orgie van kleuren op mijn stuk papier, dat je rustig een explosie van expressionistisch kunt zou mogen noemen. By far het mooste dat ooit uit mijn handen is gekomen, sterker nog, ik geloof dat het niet van mijzelf kwam maar dat mijn handen en ogen het instrument werden van iets veel groters dan ikk. Ik raakte bezeten, zat ook niet aan een tafeltje maar zette mijn werk rechtop, nam afstand, bracht correcties aan tot het bijna af was en het doek een adembenemend harmonieus abstract maar adembenemend prachtig doek was geworden. Toen ik terugkwam van een bezoek aan het toilet, denk ik, in elk geval had ik het doek enkele ogenblikken in de steek gelaten, was het verdwenen. Er stonden meerdere doeken op de richel onder het schoolbord, waar ook het mijne had gestaan en ik mopperde dat je niet zomaar andere doeken over het mijne heen kon zetten als of het niet bestond, en verwijderde de andere doeken. Maar het mijne kwam er niet onder vandaan. Het was weg. Ik raasde en tierde en schold mijn medeleerlingen en de leerkracht uit die mij probeerde te kalmeren, maar niets hielp. Ik was mijn zelfbeheersing totaal kwijt, huilde en schreeuwde. Nou is dat op zijn zachtst raar, want dat is ook iets dat helemaal niet van mij is. Ik verlies nooit mijn zelfbeheersing, schreeuw nooit. Wat was dit? Wat moest dit betekenen? Ik begrijp het niet. Ik kon het niet plaatsen, en nu - uren later - nog steeds niet. maar dan ook helemaal niet. Wat is dit?

egypte.... er op of eronder

Ernstige rellen vandaag, met een decimering van het aantal strijdende tegenstanders van het regime tot gevolg. Maar een zeer vastbesloten tegenstand. Morgen - benoemd tot de dag van vertrek van Moubarak - zal waarschijnlijk duidelijkheid scheppen. Laf is de houding van Rosenthal, van Rutte ook, die willen dat Moubarak niet te snel opstapt en een breedgedragen overgangsregering van de grond komt. Dat is natuurlijk een illusie. Laf, omdat we daarbij uitgaan van de belangen voor Europa, niet voor de Egyptenaren zelf, een getergd volk dat onvoorwaardelijke steun verdient.

liefde

Vanavond met mijn ex gesproken, ze is weer veilig terug uit Playa del Carmen en ze heeft genoten. Ik voel de warmte tussen ons, als we met elkaar praten. En ik ben blij voor haar. We hebben elkaar vrij gelaten en hoe moeilijk ook, ik ben blij. Want ik zie haar opbloeien en helemaal terug in haar kracht.

Eerder vanavond kwam Ricky, de vriend van mijn dochter Annelies langs om wat op te halen. Lang was er een soort gewapende vrede tussen ons. Zoals de meeste vaders heb ik er steeds moeite mee gehad te accepteren dat hij wellicht mijn schoonzoon zou gaan worden. Maar ik heb, juist de laatste maanden, ook gezien dat die jongen een klein hartje heeft. En dat hij soms nog niet goed weet hoe, maar in elk geval steeds probeerde om mijn dochter op handen te dragen en te werken aan zijn toekomst, dat hij altijd in de bres springt voor zijn vrienden, en gaande weg heb ik toch meer respect voor hem gekregen.

Ik was dan ook wel wat verbaasd te horen dat het na die twee weken, dat mijn dochter en hij op het huis en beestenspul van mijn vrouw en haar partner paste, plotseling uit is, zelfs twee keer kort achter elkaar. Mijn gebeden die ik vroeger deed zijn verhoord. Maar ik voel me niet blij. Mijn dochter's en zijn verdriet en pijn voel ik toch ook als het mijne.

Ik heb hem geprobeerd te troosten, en gezegd dat dingen nu eenmaal gaan zoals ze gaan. Dat het misschien goed is om eens te voelen hoe het zónder elkaar voelt. En dat ze dan na een tijdje altijd nog kunnen zien.

De tijd zal het leren. Het kan een groeistuip zijn, het kan het einde van de relatie betekenen. We zullen zien. Allebei zijn ze uit het goede hout gesneden. Maar dat wil nog niet zeggen dat ze ook goed zijn voor elkaar's ontwikkeling en groei. Dat het hoe dan ook voor hen allebei maar goed af mag lopen, hoop ik in elk geval.

stemming in cairo slaat om

Het lijkt erop dat Mubarak georganiseerd zijn voorstanders voorzien van paarden, kamelen en aangevoerd in bussen de strijd te laten aanbinden met zijn tegenstanders, die eisen dat hij nu, en niet in september vertrekt. Een leider die zijn macht ontleent aan het opzetten van de burgers tegen elkaar, verdient een onmiddellijke afstraffing. De internationale gemeenschap ziet zich gedwongen om de acties scherp te veroordelen. Rutte zal daartoe overmorgen in Brussel oproepen, Obama staat ook onder zware druk, net als de Arabische liga. Voorlopig zijn er honderden gewonden. Vreselijk, maar als dat de prijs is die betaald moet worden voor democratisering en modernisering van de Egyptische samenleving in het bijzonder en die in Arabië in het algemeen, so be it. Het volk zál zegevieren. In Yemen kan de zittende President ook zijn biezen wel vast pakken, is inmiddels duidelijk geworden. De gebruikelijke onrust in de chaos van het moment, die zonder twijfel zal leiden tot de overwinning van het volk.

Egyptenaren.... respect!

Het nieuws loopt er van over. Mubarak is over en uit. Einde autocratie, begin van democratie. Met alle onzekerheden in Egypte en de regio, die zeker zorgelijk is, toch diep respect dat en masse kiest voor hervormingen, en uitstel ook niet meer tolereert.
De plotseloosheid waarmee dit uit de lucht komt vallen, verbaast me. Maar ik denk dat Europa en de VS luid en duidelijk moeten maken dat wij het Egyptische volk omarmen en de risico's op de koop toe nemen. Europa, vind ik, zou in navolging van de Turkse regering die al wèl positief op de stappen van de Egyptenaren heeft gereageerd, snel hetzelfde moeten doen. Als Europa, bij monde van het Europees parlement. Obama kan eigenlijk ook niet langer achter blijven, maar stelde zich vanavond nog neutraal op. De heerschappij van een emotionele Mubarak, die in elk geval in september niet aan wil blijven, is voorbij, en daarmee de chantage dat de VS òf de autocratie van Mubarak moest respecteren, òf dat de macht anders door fundamentalistische islamieten zou worden overgenomen, ook. Egypte heeft recht op onderwijs, op het vrij uiten van mening, op godsdienstvrijheid. En Egypte eist dat recht nu op. Of dat goed is voor ons, is de vraag niet bij de Egyptenaren. De Egyptenaren kiezen voor wat goed is voor hen. Het zal beslist geen tweede Iran worden, tenzij de islamitische broederschap de macht zal grijpen, zal dat niet gebeuren. Er zijn in Egypte veel seculieren, mensen zonder in elk geval fundamentele religieuze overtuigingen, en er zijn Christenen, een minderheid, maar dat is niet waar het om gaat. Dat zie je ook in de demonstraties, waarin een miljoen (!) mensen van uiteenlopende groeperingen, jong en oud, geletterd en ongeschoold, traditioneel of modern, en - ook opvallend - man èn vrouw - schouder aan schouder zich sterk maken met een passie die er van af spat.
Een stokoude vrouw, die zegt dat Mubarak de laatste der farao's was. Die zich groter acht dan welke demonstratie van wat voor formaat dan ook. Maar die met grote stelligheid en vlammende ogen juicht: "but he failed! HE FAILED!" Mensen die, omdat treinen en metro's stil waren gelegd, gewoon maar lopend naar het plein waar de demonstratie werd gehouden zijn gekomen en naar eigen zeggen als het moet een jaar zullen blijven. Er is geen terug meer denkbaar. Nu ben ik een passioneel mens, dus de tranen sprongen me in de ogen toen ik de TV beelden zag. Net als destijds bij de Muur, toen Oostberlijners letterlijk met hun blote handen begonnen deze af te breken. We weten allemaal waar dat toe leidde. De val van het communistisch oostblok als geheel. Vandaag wordt geschiedenis geschreven. En dat gaat altijd gepaard met negatief nieuws, zoals plunderingen van kunstschatten van onschatbare waarde, misbruik van macht, intriges en manipulaties. Maar vandaag wordt geschiedenis geschreven op een manier die je in een mensenleven maar weinig ziet. Het kan het begin zijn van een machtsverschuiving in de wereld, van vergaande instabiliteit, maar het kan óók leiden tot verdere democratisering van het autocratische Midden Oosten. Einde Algerijnse Maffia, Tunesië was zich voor Egypte al aan het onttrekken van de autoritaire macht, De Jordaanse koning is al in actie, heeft de regering de wacht aan gezegd en een nieuwe premier aangesteld. Syrië, Saoedi Arabië zouden kunnen volgen. En Iran? Het zou heel goed kunnen dat de schijnoverwinning van de laatste verkiezingen, die met geweld en dreigementen werd afgedwongen, alsnog afgestraft zal worden. Dus ook veel grotere stabiliteit op enige termijn in de regio rond het Suez kanaal, zou wel eens in het verschiet kunnen liggen. Buitengewoon spannend allemaal. Het is nu 11 over 12, kort na middernacht. Ik blijf nog even op. Want terwijl ik zit te schrijven, hoor ik net dat over een halfuur een reactie van Obama wordt verwacht.
En aangezien de nederlandse televisie de traditie om Paul en Witteman te herhalen en te herhalen en nog eens te herhalen doorzette, ben ik overgeschakeld naar CNN. Helaas, Obama vindt wèl dat er nu een begin moet worden gemaakt met de hervormingen, maar rept niet over het vertrek van Mubarak, iets dat door de Egyptenaren ongetwijfeld zal worden opgevat als dat de VS Egypte wederom in de kou laat staan. Ongetwijfeld, en dat werd óók gezegd door Obama, zei hij dat om in een orderlijke, zo stabiel mogelijke situatie zeker te stellen. Waarin verschillende geluiden zouden kunnen worden gehoord, democratische verkiezingen kunnen worden gehouden, en vooral ook de noden en wensen van de Egyptische bevolking zou moeten worden meegenomen. De bedoeling was dus goed. Alleen jammer, een gemiste kans, zo zullen de Egyptenaren in hun staat van razernij en hartstochtelijke zin in vrijheid het niet opvatten. Laat Europa het morgen alsjeblieft beter doen. Wel zag ik nog dat Mubarak intussen heeft toegezegd dat hij zal aandringen "to speed up the elections", en dat hij zal sterven in Egypte. Dat is nog maar zeer de vraag, of hij moet er zelf een eind aan maken voor hij het land uit wordt gewerkt.