Met zijn prachtige zege op de 5 kilometer kan dit woord zo langzamerhand wel in de dikke van Dalen. De blik en kaken van een roofdier, of in wintertermen, misschien een Huskie. Zijn prooi het Vancouver goud. Prachtig.
Verder vandaag in alle vroegte mijn eerste intraveneuze antibiotica toegediend gekregen, uurtje werk, hele ochtend kwijt. Duitse klanten gebeld en wéér een paar stageplaats organisaties gaven me met een telefoontje of een mailtje nul op rekest. Morgen Rotterdam Verkeert. En anders heb ik nog wel een lijstje, maar het zijn allemaal tweede keus adressen en dat stemt me niet vrolijk. Ik merk dat gebrek aan werkervaring en/of specifieke zorgopleiding op HBO niveau me parten speelt. Natuurlijk kan ik daar aan werken, maar hoe lang krijg ik nog de tijd? Ik barst van de gedrevenheid en passie voor wat ik wil gaan doen, het zou moeilijk te verteren zijn als het dan toch niet gaat lukken. Dus gaat het lukken. Een andere optie is er niet. Morgen weer de schouders eronder en vooral dóórgaan. Zucht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten