Diepe crisis

Als het nu alleen zou gaan of we wel of niet militairen langer in Afghanistan zouden moeten willen houden, zou ik er ook geen voorstander van zijn dat die overweging tot een crisis zou moeten leiden.

Helaas - en het blijft me verbazen dat hiervoor zo weinig aandacht is - gáát het daar eigenlijk helemaal niet over. Waar het wèl over gaat is dat de coalitie van regeringspartijen zich volstrekt ongeloofwaardig heeft gemaakt en nu, vrijdagavond 19 februari, ruim 11 uur na aanvang van het debat, nog steeds verder ongeloofwaardig maakt.

Ik ben het zelden eens met de toon van Agnes Kant in het maken van haar SP punten, maar zoals zij het uitdrukte: de stekker mag dan nog in het kabinet zitten, de stroom is er al af, daar kan ik me wel in vinden. Ook Wilders kretologie: dit kabinet is in staat van ontbinding, getuigt niet van smaak maar geeft wel weer wat er nu aan de hand is.

Professoren en andere BNNers die nog steeds vinden dat de val van dit kabinet slecht zou zijn voor onze economie, zijn volgens mij theoretici die vasthouden aan dogma's. Een kabinet waarin de sfeer zo tot op het bot bedorven is, hoort onmiddellijk plaats te maken voor een nieuwe, pragmatisch werkende coalitie die op volwassen manier gaat regeren. Het jammere is dat het in dit opzicht inderdaad allemaal te vroeg komt, want de progressieven zijn volgens mij nog niet eenduidig en machtig genoeg om een nieuwe koers met succes te kunnen gaan varen. Hoe dan ook zal er de komende maanden nog veel averij worden opgelopen, en dan liever met een nieuwe coalitie, misschien wat onwennig, lerend van kinderziektes op weg naar volwassenheid, dan met die verzuurde en volstrekt onwerkzame coalitie van nu, waarin alle vertrouwen in elkaar's goede wil in rook is gestikt.