Vanavond heb ik zitten kijken naar Dancing with the Stars. Heerlijk, zeker nu Freestyle is ingevoerd waardoor het stijldansen een heel eigentijdse, sexy, dirty dancing toestond. Heerlijk. Niels en Nicolette waren mijn grote favorieten. Nicolette die zo braaf de Achmea kenniskwis voor kinderen presenteert, Nicolette die zich ontpopte als een mega sexy, vrije vrouw. En wat een performance, al in de eerste aflevering. Iedereen die weet hoe moeilijk dansen is, en hoe moeilijk het is om je helemaal te laten opgaan in de muziek, zeker in anderhalve minuut tijd die je krijgt. Fantastisch.
En dan Ursul, ja echt, Ursel-de-Geer. Toen hij vanavond op zijn 63e de whow van zijn leven gaf en zei dat hij op zijn twaalfde op een feest foto´s ging maken om te verbergen dat hij niet kon dansen, dacht ik: Wat zonde. Wat zonde dat je er niet gewoon eerder voor gegaan bent om er iets van te maken. En bedacht ik dat het leven echt te kort is om dingen die je ooit wilt doen, uit te blijven stellen. Ursul zei, dat hij in zijn ooghoeken het bejaardentehuis op zich af zag komen, maar dat wel terwijl hij de samba aan het dansen was. Nou Ursul, petje af. Dat bejaardenhuis moet nog maar even wachten. Daar ben je - en ik kan het weten want tot vorig jaar waren bejaardenhuizen mijn klanten - voorlopig nog niet aan toe.
Ik heb er van gesmuld. En een gevoel van weemoed overviel me terugdenkend aan mijn eigen dansjeugd. Het dansen ben ik na het vertrek van mijn ex gestopt. Maar de passie is niet weg. En de laatste dans, die is nog verre van me. Er zullen er nog heel wat komen. Zeker weten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten