Lues en Hiv, geen fijne combinatie

En een waar ik al acht jaar mee rond loop. Meteen bij de diagnose van Hiv werd een lues gevonden, en het vervelende is dat je lijf die, als je hiv positief bent, niet altijd meer helemaal uit je systeem krijgt. En niet altijd betekent op een of andere manier bij mij altijd niet. Soms zakt de titor waarde wat, dan komt ie weer wat op. Dat gaat al 8 jaar zo. In het begin werd nog wel eens gedacht aan een herinfectie, maar omdat er zo´n vast patroon in zit en ik dan wel érg veel pech zou hebben, wordt er nu hij weer eens aan de hoge kant zit van uitgegaan dat de oude infectie blijft doorrommelen. Op latere leeftijd kun je daar behoorlijk last van krijgen, en drie jaar na de aanvankelijke diagnose is daarom een ruggeprik gedaan, waar ik vervolgens een half jaar giga hoofdpijnen en evenwichtstoornissen van kreeg, en waarvan het resultaat negatief was, met andere woorden: de lues zat niet in mijn ruggemerg, wat gevaarlijk had kunnen worden. Maar met het verstrijken van de tijd, wordt het risico dat dat alsnog gebeurt wel groter. Nu staan we opnieuw voor dat dilemma. Er is daarom vandaag opnieuw bloed geprikt om uitgebreidere testen te doen, en als er aanleiding voor is zal ik opnieuw voor de keuze komen te staan: ruggeprik of niet? Er is een manier om de lues echt uit je systeem te krijgen: een veertiendaagse ziekenhuisopname waarbij intraveneus antibiotica wordt toegediend. Dat doet zijn werk grondig. Ik heb gezegd dat ik na 8 jaar tobben wel eens gewoon het idee zou willen hebben 'verlost' te zijn van die lues, en dat hoewel ik de ene dag die ik tot nu toe ooit in een ziekenhuis heb gelegen al veel te lang vond, desnoods veertien dagen opname er wel voor over zou hebben. Maar dat zou in ons landje een hoge uitzondering zijn. In Duitsland is het overigens doodnormaal. Tot het maken van die uitzondering zullen ze nooit besluiten zonder eerst de resultaten van de ruggeprik te kennen, want zo´n kuur is duur. Dus die ruggeprik móet dan eerst om de noodzaak of wenselijkheid aan te tonen. Al met al word ik er niet vrolijk van. Net nu het allemaal beter lijkt te gaan. En in veel opzichten gaat het ook beter. Misschien moet ik hier dan toch maar even doorheen. Weer. Verdomme.