In Iran wordt geschiedenis geschreven, zoveel is wel duidelijk. Waarom ik me zo verbonden voel met Iraniers? Geen idee, behalve dat in Iran een van de oudste hoogstaande culturen ter wereld, die terugvoert tot duizenden jaren voor Christus, heeft bestaan. Iets wat mij altijd interesseert. Verder omdat Iran voor de islamitische revolutie een behoorlijk moderne staat is geweest, met hoog opleidingsniveau van mannen en vrouwen en veel verworven rechten, waarna het terugviel onder het juk van fundamentalistische religieuzen ten tijde van Ayatollah Khomeiny, dertig jaar geleden.
Frappant is dat het nu opnieuw de geestelijk leiders zijn die hun krachten hebben gebundeld tegen het regime van Ahmadinejad en de hoogste geestelijk leider Ayattolah Khamenei. Zonder twijfel in de reeks van protesten die na het verloop van de verkiezingen de meest effectieve manier van protest, dat hiermee definitief niet onder het vloertapijt kan worden geveegd. Een nieuwe fase van protest gaat in, en het zou me erg verbazen als het volk, met de in leidersrol en oppositietrekker omhooggevallen Housein Moussavi, dit niet toch nog gaat winnen. En als dat gebeurt kan er inderdaad, ondanks het beperkte bloedvergieten dat heeft plaatsgevonden, sprake zijn van een fluwelen revolutie. Waarmee overigens nog niet is gezegd dat daarmee definitief een einde komt aan onderdrukking en fundamentalisme. Want, het blijven geestelijk leiders, die de strijd van het volk zijn gaan gebruiken tegen het regime, maar op grond van welke drijfveren? Het is een geestelijk leidersschap dat gekozen heeft zich te roeren, vanuit de Heilige Stad Qum. Een geestelijke genootschap, die ontstond ten tijde van Ayatollah Khomeiny... Ik ben benieuwd, en hope for the best voor het Iraanse volk
Schoen war die Jugendzeit, sie kommt nicht mehr. Mijn kinderen ... 17 jaar geleden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten