Nieuwe koelkast aan het inbouwen in de keuken, weer een stukje van het verhuis voorbereidings traject. Verder een nieuwe tuinset gekocht om mijn verjaardag volgende week te kunnen vieren, en de week daarop een hotel geboekt om mijn duitse marktonderzoek op te starten. Ook naar de Soa Poli geweest om me weer eens helemaal te laten doormeten, en een vervolgafspraak gemaakt voor het Roanca onderzoek waar ik aan mee doe, en waar homomannen worden getest op aanwezigheid van HPV virus als voorbode van anus of keelkanker. Denk maar aan Farah Fawcett, zij is er aan overleden. Dus het kan geen kwaad om er aan mee te doen. 16% van alle homomannen heeft met dit virus te maken, en de kans op complicaties bij hiv is dan groter.
Tussendoor nog wat gewerkt ook, en mail beantwoord van Sjoerdje uit Maastricht die contact met me zocht en vroeg hoe het ging. Haar en haar nieuwe partner had ik ontmoet in de tijd dat ik coordinator Positive Kids was. Het blijkt, ook na het recente weekend, dat ik nog steeds wordt gemist, en dat voelt toch goed.
Ook heb ik een boek gelezen over een Ierse vrouw, honderd jaar oud, die verhaalt over hoe de Rooms Katholieke en gereformeerde Kerk elkaar in de haren vlogen, en hoe ze onder het mom van krankzinnigheid werd opgesloten, omdat ze volgens de plaatselijke geestelijke verkeerde keuzes had gemaakt, waarbij haar kind werd afgenomen, ze eerst in ballingschap moest leven en vervolgens in een gesticht werd opgesloten. Pas toen dat ging sluiten wegens nieuwbouw kwamen ze achter het grote onrecht dat de vrouw is aangedaan, en overhandigde ze een zorgvuldig bijgehouden dagboek, nog steeds een mooie, oersterke vrouw met haar honderdste. Als je dat afzet tegen de religieuze twisten van tegenwoordig, bijvoorbeeld die tussen de Islam en de Christenen, is er nog maar bitter weinig veranderd, hoewel er ontegenzeggelijk verbetering is opgetreden en het maakt dat ik meer dan ooit overtuigd ben dat als we nog een of twee generaties verder zijn, ook die tweespalt zal zijn gedicht.
Een aanrader om te lezen, hartverscheurend en intens integer en prachtig geschilderde autobiografie, gezien ook door de bril van een Psychiater, die helemaal niet zo goed meer weet op zijn pensioengerechtigde leeftijd, wie nu eigenlijk de patient is en wie de alleswetende dokter. Hij vond zichzelf in elk geval allesbehalve het laatste. Vooral toen het verrassende eind aan het boek de laatste sluiers oplichtte. Het boek heet± ´´de geheime schrift´, en is geschreven door de Iers-Engelse schrijver Sebastian Barry.
Morgen weer verder met de keuken, en mijn dochter en schoonzoon een beetje bijstaan. De spanning bij haar schoonouders loopt inmiddels hoog op, en thema´s als geldzorgen en bij wie gaan we wonen als moeder er niet meer is, het krijgen en volhouden van werk, ze spelen een steeds grotere rol. Gisterenavond kwam het tot een kleine ontploffing en toen bleek hoe moeilijk mijn dochter het, ondanks dat ze schijnbaar zo sterk en volwassen geworden is, eigenlijk heeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten