Hoi Sjakie,
Vandaag was mijn eerste verjaardag zonder jou erbij. Weet je nog, vorig jaar, toen ze je hadden opgehaald op naar mijn verjaardag te komen maar je zo moe was en zoveel pijn had, dat je het alleen in ons bubbelbad uit kon houden? Hoe dan ook, het was of iedereen die er vandaag was, en dat waren er veel, heel erg zijn best deed om me er doorheen te slepen. Terwijl mijn bui eigenlijk al meteen goed was vanmorgen. Tuurlijk, ik dacht bij het wakker worden al aan je en je bent de hele dag niet meer uit mijn gedachten geweest, maar je weet dat ik dat niet erg vind. Jeanette vertelde me dat Renee, je vakantiezusje, voor haar engels een 2,1 haalde omdat ze dichtsloeg. Bij het naar bed gaan vertelde ze Jeanette dat ze zeker wist, dat jij niet bepaald trots op haar zou zijn. Je buurmeisje! En ze zat er vreselijk mee in haar maag. Maar jij en ik weten natuurlijk dat dat onzin is, net zo goed als dat het okay is dat ik je af en toe vraag om je ogen dicht te doen of de andere kant uit te kijken, als ik iets doe wat erg privé is. Wij weten dat dat moet kunnen. Jeanette heeft geprobeerd het Reneetje uit te leggen. Marja vertelde dat de G korfbal ploeg van Dijkvogels, je weet wel, de groep verstandelijk gehandicapten, in Groningen landelijk kampioen is geworden. Jij en zij hebben ze tot in vorig jaar nog samen getraind, Marja heeft de maximale punten vandaag met de ploeg binnengesleept. Door uitgekookt spel, en tactisch sterke manouvres. En iedereen maar denken dat die G-ers dom zijn. Wij weten dat ze super zijn, en wat ze hebben gepresteerd een geweldige overwinning waar de vereniging terecht trots op is. Natuurlijk hebben we het vanavond veel over je gehad. Zonder je te idealiseren. We hebben het ook gehad over hoe je als snotneusje gewoon het veld uit liep als je medespelers volgens jou niet genoeg inzet hadden, over kattekwaad en over hoe dwars je soms kon zijn. Maar ook over je grote hart. Annelies had vanavond een goed idee. 4 oktober, als je jarig bent, gaan we met heel de familie tegen elkaar tennissen, een tribute to you mister! Je bent niet meer bij ons, en toch heb je het weer geflikt om een extra dimensie te geven aan het gebeuren. We missen je allemaal kanjer. Je opa, oma, broer en zus, neven en nichten, buren, ooms en tantes. Moet ik nog zeggen dat ik je mis gosie? Nee he? Ik weet dat je dat weet. Ik mis je tientallen keren per dag, al negen maanden lang. En als ik je bij me voel, dan is het ook goed. Je bent fijn gezelschap, en je oordeelt niet. Daar hebben we het ook over gehad: op het laatst wist je hoe belangrijk het altijd is om elkaar te zoeken, in plaats van te confronteren, en je wist dat haarfijn. Die wetenschap maakt me telkens weer rustig, ook die keren dat ik je vraag om effe de andere kant uit te kijken of je ogen te sluiten. Tenslotte hebben we allemaal recht op onze privacy. Dat respecteerde je. Ik zie dat terug in je zus, vooral in je zus. Wees bij haar Jaak. Ze heeft het niet makkelijk. Maar ze wordt een super mooie, fijne vrouw. Gesterkt door het lot. En ze blijft overeind. Knap, maar ik merk dat haar energie niet oneindig is. We gaan haar samen helpen, okay? Ik kreeg trouwens een leuk boekje van haar: repelsteeltje. Een van de verhaaltjes die ik jullie vroeger voorlas, weet je nog. Volgens mij was ik er net zo gek op ze te vertellen als jullie om ze te horen. Toch leuk dat ze aan die tijd terugdacht. En voor de komende reis had ze nog een zak drop en druivensuiker voor me gekocht. Onmisbaar in het buitenland, wist ze. Net als een doosje thee met allerlei smaken waar ik altijd graag mee opsta. Leuk he? Dat ze toch aan me dacht, ondanks dat ze platzak is?
Weltrusten Floris. Fijn dat je er was vandaag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten