de wereld op zijn kop

Onvoorstelbaar de rampen en ellende die over de wereld komen. In veel arabische landen is de hel uitgebroken. Saoedi Arabië meldt protesten, in Libië wint Khadaffi snel terrein terug, buitenlanders wordt met klem aangeraden Yemen te verlaten, in Bahrein zijn onlusten uitgebroken. In Israel gaat weer worden gebouwd in de nederzettingen, nadat de Palestijnen een Joods gezin daar heeft omgebracht. In Japan dreigt een kernramp door een mogelijk op handen zijnde meltdown van een reactor. Ook zijn er problemen met 6 andere reactoren waarvan één draait op Plutonium, veel schadelijker dan Uranium dat in de andere reaktoren wordt gebruikt. Naast de nu al meer dan 10.000 doden en aftershock na aftershock, waarvan velen al als zware aardbeving op zich kunnen worden gezien boven 6 op de schaal van Richter. 70 landen bieden hulp maar de ravage is onvoorstelbaar groot. Hele steden zijn van de aardbodem verdwenen, inclusief grote delen van hun bewoners. Er zijn honderden lijken die nog niet op de dodenlijst staan omdat ze nog niet zijn geidentificeerd. Nieuwe naschokken vn misschien wel hoger dan 7 op de Schaal van Richter, en de beruchte Tokyo beving die er nog aan zou moeten komen die nog groter zal zijn dan de beving die nu heeft plaatsgevonden, staan mogelijk nog te gebeuren. De onrust in de Arabische wereld is het gevolg van de nieuwe media, maar de wereld die er prat op gaat dat we daardoor in een informatie samenleving zijn gekomen, verzuimt haar verantwoordelijkheid nog steeds te nemen in te grijpen. En ik ben down, moe en down. En moe en down. Vanmiddag werd ik pas om half 3 wakker. Wanhopig bedenkend dat ik moet werken aan mijn belastingopgave, het wegwerken van mijn werkachterstand, moet gaan vragen om een urgentieverklaring om snel goedkoper te gaan wonen en mijn huis te koop moet gaan zetten en moet vragen om herkeuring. God wat heb ik een zin om weg te lopen, mijn kop in het zand te steken en tegen mijn vermoeidheid in aan mijn toekomst te werken. Maar dat kan niet. Ik moet vechten, en mijn ellende is niet te vergelijken met die van duizenden en nog eens duizenden, zo niet honderdduizenden mensen die veel grotere problemen facen dan ik op dit moment. Ik ga me maar weer eens warm douchen, de kou proberen uit mijn botten te jagen.

Half 8. De kou is uit mijn botten, nadat ik gedouched en weer twee uur geslapen heb. Uitgerust ben ik niet. Ik blijf moe, moe en nog eens moe.