Gisterennacht nog een paar uur doorgebracht in een kleine kroeg, nadat het feestgeweld wat tot bedaren was gekomen. Playa del Ingles staat trouwens bekend als de plaats, waar het 365 dagen per jaar feest is. En ik kan me daar alles bij voorstellen, hoewel ik vandaag toch een tikkeltje gaar opstond en niet zo'n zin had in feesten. In plaats daarvan heb ik een vier uur durende wandeling gemaakt, langs een golfterrein, prachtige hotels, een heerlijk strand en de duinen, om daarna nog even te werken, wat te lezen en macaroni met zeevruchten te maken. Nu zit ik lekker na te genieten van een perfekte zonnige dag die met zijn 22 graden en een ietsie koel windje buitengewoon aangenaam was. Met het voornemen om toch maar die auto te gaan huren nog van de week, want op websites heb ik ontdekt dat Playa del Ingles ook bekend staat als het minicontinent, met prachtige natuur die soms doet denken aan Noorse fjorden, dan weer aan de sahara, maar ook aan de franse kust en een indrukwekkend moooie natuur, met watervallen, zandduinen, rotspartijen, een soort grote hagedissen, witte reigers (gezien vandaag) en bruine kanaries, afgewisseld door prachtige dorpjes gelegen aan wegen met haarspeldbochten. En de komende dagen wordt het weer aan de warme kant om veel dingen te doen. Het wordt weer 24 graden met zwoele nachten. Zonnig en warm.
Een beetje vreemd om juist op zo'n dag als vandaag te vissen naar een werkervaringsplaats bij een stichting die terminale patiënten helpt met hun laatste wensen en de zorg thuis regelen. Maar het was drie minuten over middernacht toen ik weer aan Jaco dacht, en hoe mooi hij eigenlijk gestorven is. Weer een jaar verder van zijn afscheid vandaan. Maar ook vandaag weer tig keer en nog meer was hij in mijn gedachten, en hoe goed hij het eigenlijk heeft kunnen afronden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten