Veekracht

Vandaag een stuk rustiger. Tenslotte ben ik nog een half jaar af van die inkomensterugval, en vandaag kreeg ik weer respons op het verschenen artikel in de Hoekse krant. Verder kan ik morgen met het UWV in gesprek, en vragen naar de mogelijkheden van ondersteuning zolang ik nog niet op eigen benen kan staan. Er moet toch wat mogelijk zijn. Gezien mijn motivatie en doorzettingsvermogen. Of er is wel iets heel erg mis met de zorg in onze samenleving. Ik weiger te geloven dat men mensen die hun goede wil tonen en zichzelf uit de misere willen vechten, een trap na wil geven. Vandaag ook een stuk of 10 andere regionale kranten aangeschreven, en een folder in voorbereiding. Verder ben ik voornemens om zorg en hulpverlening, artsen en organisaties te informeren de komende week over mijn activiteiten en exact uit te vogelen wat zij wel en niet kunnen betekenen. Een stuk onrust is er nog in me, maar dat is al 10 jaar zo. Daar heb ik wel mee leren leven. Nu maar zorgen dat dat half jaar dat ik nog heb, ik met mijn aktiviteiten ook echt wat verdienen ga, zodat de pijn beperkt wordt.