Eerst maar het grote nieuws: mijn oudste zoon Lex gaat trouwen! En wat mij betreft had hij geen betere vrouw kunnen treffen. Net als hij is Vera - kleuterleidster - een bonk levensgenieter en ze heeft mijn vader's hart veroverd door na een barbecue vorig jaar op zijn geliefde volkstuin een flink fik te stoken en hout te splijten voor de houtstapel. Een praktische meid die van wanten weet, soms wat erg uit het hart sprekend, maar een fijne meid waarmee mijn zoon een geweldige klick heeft. En eerlijk gezegd heb ik steeds meer respect voor mensen gekregen, die het hart op de tong hebben. Dat is wel zo duidelijk.
Is dit het begin van een aantal mooie jaren? Waarin ik mijn kinderen verder volwassen zal zien worden? Met mijn moeder, dochter en schoonzoon heb ik een paar lekkere dagen doorgebracht in een winters Limburg en de sfeer was relaxed en prettig. Geen moment heb ik getobd over de behandelingen die me dit jaar weer te wachten staan maar ook nu ik terug ben maak ik me er niet druk over.
De voorbereiding van mijn nieuwe lifecoach praktijk loopt volgens plan, en ik ben me nu aan het oriënteren op de kwestie dat psychologie zonder meditatie nooit compleet kan zijn en me daarover aan het inlezen.
Ik word omgeven door boeiende nieuwe indrukken die me energie geven en bijna in jubel stemming brengen. Toch maar met beide benen op de grond blijven, en genieten van wat nu is en gebeurt. De rest zien we later dan wel weer. Ik ben in elk geval nu een blij mens, voor het eerst sinds een jaar of tien ben ik opgetogen en energiek.
Op de foto's Lex en zijn overleden jongere broer Jaco. Ik ben zo blij dat hij, na een depressieve periode, nu zo'n fijne meid heeft getroffen en weer helemaal uit de put geklauterd is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten