Koninginnedag 2010 - als vanouds, God zij dank

Een druilerige morgen kon er niets aan af doen: De Zeeuwen hebben haar en, zoals Beatrix zei, het hele volk Koninginnedag teruggegeven. Overal werd Koninginnedag gevierd op een bijna vastberaden manier. En gelukkig, want is het niet de mooiste feestdag van het jaar? Een on-nationalistische manier, met een gezonde dosis zelfspot, waarmee het volk iets viert dat we hebben hoewel dat eigenlijk in de moderne tijd niet meer zou horen te kunnen: de constitutionele monarchie? Koninginnedag: Een fenomeen dat in de wereld misschien haar gelijk wel niet kent en die buitenlanders ook helemaal niet kunnen begrijpen. En wij, Hollanders, die onze vrijhandelsgeest laten terugkomen in de vele vrijmarkten en onze idiote spelletjes zoals bolushappen en planklopen op klompen en biersjoelen.... het is toch fantastisch! Niet dan?

En dan Amsterdam. Met de grootste vrijmarkt van Nederland in het vondelpark, en de Amsterdamse grachten, waar ik vorige week nog vergaderde aan de herengracht en ook toen, op de eerste fraaie voorjaarsdag van het jaar, veel mensen zich op het water vermaakten. Ik weet het, Hagenezen en Rotterdammers hebben het over het algemeen niet zo op met Amsterdammers. Maar hoewel ik daar een soort kruizing van ben, ik dus heel erg wel. Genieten!

Morgen koninginnedag...en Jaco anderhalf jaar overleden

Maxima zei het vandaag al, na afloop van de herdenkingsbijeenkomst in Apeldoorn waar diverse leden van het koninklijk huis, waaronder zij en Willem, en Beatrix aanwezig waren: morgen zullen we stralen. We maken er een groot feest van. Dat hoop ik dan maar. Naar het gay Queensday evenement bij de Westerkerk en het homomonument ga ik dit jaar niet. Ik heb het te druk met mijn tuin die van lieverlee, maar tergens langzaam, eindelijk een beetje vorm begint te krijgen.

En dan, tja, Jaco anderhalf jaar geleden. Tot op de dag van vandaag, nu precies anderhalf jaar na zijn overlijden, gaat er geen uur voorbij zonder dat ik aan hem herinnerd word. In mijn dromen komt hij nog bijna elke nacht voor. Zal het ooit minder worden? En zou dat dan goed zijn? Ik denk niet dat het ooit zal verminderen. Dat je er gewoon mee leert leven en zoals de Koninklijke familie naar de feestelijke dag uitkijkt morgen, zo denk ik dat het ook goed is om met plezier en alles wat daarbij hoort in het leven te staan. Een mooie herinnering, die mij heeft veranderd en die me doet beseffen dat het leven bedoeld is om geleefd te worden, plezier te maken en op zijn tijd verdriet te voelen, gemis, kwaadheid, liefde, alles.

Het is nog aanmodderen. Ik heb het nu wel veel beter naar mijn zin bij Agens en ik probeer rond te komen van het inkomen dat ik heb bij de lasten die ik draag. Het is geen vetpot. Morgen een feestje bouwen zit er eigenlijk niet echt in, maar lekker hobbyen in de tuin is ook leuk. En dat andere, dat zal wel weer eens komen. Ik raak er steeds beter aan gewend bij de dag te leven en me geen zorgen te maken over morgen. Dat is toch zinloze energieverspilling. Ik kan hooguit mijn best doen en heb vreemd genoeg nog steeds vertrouwen dat het op een of andere manier allemaal weer een positieve wending zal krijgen, eens.

Voorlopig is mijn feestje het nuttigen van een oranje tompoes en een lekker glaasje wijn na gedane arbeid. En het is ook wel goed zo. Jaco over het bedrog en de onaangename verrassingen waarmee zijn lijf hem verraadde, hoewel hij zijn lichaam niets dan goeds gaf. Hij kon daar bitter over zijn, hoewel hij zich met de gedachte heeft kunnen verzoenen voor hij stierf.



Maak geen heilige van me. Vergeet mijn zwakke punten, hou van me zoals ik was.
Dat wilde hij er mee zeggen. Vraag me niet om iemand anders te zijn dan ik ben.
Alsof iemand dat zou willen. Wat een vent was Jaco. Een van zijn vrienden tijdens de begrafenis ceremonie: Jaco, je zei: jullie zijn de besten. Maar de beste Jaco, dat was jij. En hij was een prachtzoon en hij zal dat de rest van mijn leven ook blijven. Zonder mijn andere kinderen ook maar iets te kort te willen doen, want die hebben weer hun eigen, mooie dingen. Ik heb hen verboden voor mij te overlijden. Want dat ga ik niet nog een keer trekken.

de kosmos zoals nooit eerder gezien

foto's van Hubble, die na deze opnamen afgelopen week naar verwachting nog 10 jaar foto's van de kosmos zal blijven maken. Ongelooflijk mooi.

Moe.

De afgelopen week begon al op maandag met een slecht weer gesprek bij mijn stage-adres. Ik was het beu op verschillende afdelingen te worden ingezet, waarbij het aantal stage-uren, die ik overigens voor niets werk behalve dan de werkervaring, met voeten werd getreden en ik werd afgerekend op hoe ik omging met verschillende geldende regels op die verschillende afdelingen. Daar komt nog bij dat ik behoorlijk moe was van het vele overwerken, terwijl ik mijn eigen bedrijfje op een heel laag pitje heb moeten zetten om die stage te kunnen lopen, er geen extra inkomsten komen uit die hoek, en de rekeningen me om de oren vliegen. Maar goed, ik heb degene die mij heeft aangenomen teruggefloten en een werkbare afspraak gemaakt. Ik ben nu drie weken eerder klaar met mijn stage door wat ik over heb gewerkt, en hoef nog maar drie dagen in de week te werken om mijn uren vol te maken. Aangezien het nog maar vijf weken is, is daar mee te leven. Het doet misschien geen goed aan mijn beoordeling, maar ik heb er gewoon geen zin in me afhankelijk te gaan opstellen bij een 25 jarig juffie die meent dat ze de dienst uit moet maken. En een baan daar zit er toch al niet in, want a) wil ik die niet en b) zijn er geen banen momenteel.
Ik moet dus wéér aan het solliciteren. Maar voorlopig ben ik nog ingedekt, kan ik weer wat meer wat aan mijn bedrijfje gaan trekken zolang ik nog niks heb en overleef ik het allemaal wel. Vergeleken bij veel mensen die wij bemiddelen bij het reintegratiebedrijf ben ik verdorie nog een van de meest kansrijke figuren. Dus waar maak ik me druk om.

Vandaag eerst maar eens wat bijgeslapen, want ik ben echt nog steeds heel moe, en daarna naar Amsterdam getogen om bij te zitten in een Poz and Proud gesprek. Gelukkig proefde ik iets terug van de oude, destijds van adrealine overlopende drive,
die we wat kwijt leken te raken. Logisch welbeschouwd, want als je aan iets begint is elk succes er één, en we hebben flink voor onze positie moeten vechten wat ook saamhorigheid in de hand werkte. Nu zijn we meer volwassen, en is die vechters spanning er een beetje uit, wordt het gewoon - zoals de gespreksleider aangaf - gewoon hard werken. Daar zit wat in, en je moet het geloof ik niet zozeer doen uit altruistische overwegingen, maar ook voor jezelf. Als ik terugkijk op die eerste jaren in Poz and Proud, zie ik toch een wereld van winst, al gaat het sommigen niet snel genoeg. Maar als je Heilige Huisjes wilt omgooien, als je in een klimaat van instituten werkt, die weer gelieerd zijn aan politieke standpunten en visies, dat heeft dat gewoon zijn eigen dynamiek. Of gebrek eraan. In die context gezien denk ik gewoon echt, dat we het verdomd goed hebben gedaan.

Ik heb me echt voorgenomen zodra die stage er op zit, over 5 weken dus, weer meer te gaan meedraaien in de groep. Want Poz and Proud is het waard. Het is niet meer het Poz and Proud waarmee we destijds als activisten begonnen, maar het er zijn belangrijke doelen die we nog kunnen en moeten halen, omdat niemand anders het voor ons doet. Zo simpel is het.

De tuin begint ook wat vorm te krijgen, nadat die maandenlang een bouwput is geweest toen we de vijver hadden weggehaald. De komende weken ga ik die verder afmaken en de periode er na ga ik aan de slag om het huis beter verkoopgeschikt te maken. Want ik begin me nu echt steeds meer een gevangene ervan te voelen. Ik kan zomaar 600 euro per maand minder te kort komen of meer over houden als ik naar een twee of drie kamer appartementje ga in Rotterdam of zo, waar mijn werk ook gaat zijn. Dat nog niet te weten, en ook de lage huizenwaarde op het moment, houdt me nog tegen. Maar het moment komt steeds dichterbij dat ik hier wegga. Een beetje met pijn in mijn hart. De plek, waar mijn drie kinderen zijn opgegroeid, de plek, waar wij heel veel jaren een gelukkig gezin hebben kunnen zijn. Maar het is niet meer. En dan is het ook beter, om het echt af te kunnen sluiten, om er weg te gaan. Alleen daarom al.

Morgen wordt het na een vreselijk lange, koude winter en een droge maar frisse maand eindelijk weer een graad of 20. Daar ga ik eerst eens lekker van genieten. Proost!

Nederlandse luchtruim dicht en effe over de X-factor

Op Ijsland wordt een enorme aswolk uit een aktieve vulkaan over Europa geblazen, die nu al 48 uur alle vliegverkeer onmogelijk maakt. Met als gevolg overvolle hotels bij luchthavens, duizenden geannuleerde vluchten, volle Ferryboten en internationale treinen en duizenden gestrande reizigers die tegen beter weten in op de luchthavens wachten op de eerste de beste vlucht huiswaarts. Iets dergelijks is in Europa ongeevenaard. Ik ben benieuwd hoe dat verder gaat. Tot middernacht zijn er in elk geval geen vluchten van en naar Schiphol of andere nederlandse luchthavens mogelijk. De vulkaan is nog steeds aan het hyperen, dus het ziet er naar uit dat ook daarna het leed niet meteen verholpen zal zijn.

Genoten heb ik van Kelvin in de X-factor show van gisteren. Ik hield het even niet droog. Wat een prachtige act zette hij neer, zichzelf begeleidend met een werkelijk prachtig pianospel, gedreven door de herinnerering aan zijn opa. In de close up opnames zie je onmiskenbaar echte emotie, geen moment gevijnsd, en toen Kelvin na afloop op de jury toeliep zag je die - moet je maar even goed kijken naar dat moment - de jury vanuit een diep respect voor wat ze zojuist hadden gezien gevieren enigszinds naar achter wijken. Over non-verbale communciatie gesproken. Dit was een optreden waarvan elke seconde perfect verliep, in een samenspel tussen zang, pianospel, opname en betrokkenheid van de jury. Voor de oplettende kijker een zeldzaam mooi stukje TV. Ouderwetse klasse van de bovenste plank. Top. Ik heb er van gesmuld. Kelvin gaat X-factor winnen.

Natuurlijk...over stigmatisering gesproken

Zo langzamerhand zakt mijn broek af van de kerk, de Paus en de hele santekraam. Dit zegt het Vaticaan nu: het is allemaal de schuld van de homo's. Gelukkig zijn er ook nog invloedrijke kerkelijke leiders die zich genuanceerder uitlaten, zoals Bär. Maar goed, het Vaticaan schudt op zijn grondvesten, achter de schermen is heel wat meer loos dan dat men naar buiten toe wil doen vermoeden. Afschaffen dat celibaat. Waar ergens in de schriften staat dat God wil dat priesters het celibaat beoefenen? Ooit heeft andere idioot die regel bedacht, in de grijze oudheid. Het wordt hoog tijd dat die nu eindelijk eens overboord wordt gegooid. Uit de gaykrant van vandaag:

UPDATE - Volgens de tweede man van het Vaticaan, kardinaal Bertone (foto), is niet het celibaat de oorzaak van de seksschandalen in zijn kerk. Ze zijn het gevolg van priesters met homoseksuele gevoelens.


Bertone zei dat op een persconferentie. De kardinaal is verantwoordelijk voor het buitenlands beleid van de paus. Hij zei dat door psychologen en psychiaters zou zijn aangetoond dat er geen verband is tussen celibaat en pedofilie, wel tussen homoseksualiteit en pedofilie. “Daar ligt het probleem”, aldus Tarcisio Bertone.


Eerder legde Angelo Sodano, de decaan van het College van Kardinalen, de schuld van de berichten in de media bij homo’s. Hij noemde de media-aandacht ‘een wraakactie van homo-activisten’.


Sodano: “Ze zijn er op uit de kerkvorst te beschadigen wegens diens stellingname tegen trouwrechten voor paren van gelijk geslacht.”

Anoine Bodar was niet voor een reactie bereikbaar.

Een oud-bisschop van het Italiaanse bisdom Grosseto doet ook een duit in het zakje. Hij gelooft dat alle meldingen een ‘zionistische aanval zijn’. Hij baseert zijn oordeel op het feit dat ‘de aanval zo gestructureerd verloopt. Volgens hem zijn de ‘rooms-katholieke kerk en de joodse synagoge natuurlijke vijanden

en:

Oud-bisschop Philippe Bär keert zich tegen de verplichte seksuele onthouding van geestelijke leidslieden in de rooms-katholieke kerk. “Het is de hoogste tijd dat er wordt gesproken over het verplichte priestercelibaat. Dat moet ter discussie komen.”

De oud-bisschop van Rotterdam (1983-'93) zegt dat deze week in weekblad De Groene Amsterdammer. Met enkele andere verontruste katholieken spreekt hij zijn zorg uit dat de katholieke kerk van volkskerk degradeert tot een sekte. Zij herkennen die tendens tot sektarisme in de reactie van de kerkleiding op de berichten over seksueel misbruik op katholieke internaten.

Filosoof Theo W. de Wit acht de verkrampte omgang van de kerkleiding met seksualiteit symbolisch voor de gebrekkige ontvankelijkheid voor de moderniteit. Bär is het daarmee eens: “We moeten helder zijn in het onderscheid. Seks vóór het huwelijk is iets anders dan seks buiten het huwelijk, een afwijkende seksuele geaardheid is iets anders dan losbandigheid, homoseksualiteit is iets anders dan pedofilie.”

Volgens Bär is deze discussie in de katholieke kerk nooit op gang gekomen doordat zij is tegengehouden. “De curie heeft op alles een taboe gelegd, altijd met het argument dat de heilige vader anders bedroefd zou zijn. Daar betalen wij nu de hoge rekening van al die schandalen voor.”

Bär en De Wit spreken hun spijt uit over de houding van de kerkleiding tegenover seks. Volgens hen wordt al het waardevolle dat de katholieke kerk over de seksuele moraal te zeggen kan hebben, aan het zicht onttrokken doordat zij alleen nog in geboden en verboden over seks spreekt.

“Door dat legalisme associëren mensen de kerk met de opgeheven vinger, met het condoomverbod, waarover 98 procent de schouders ophaalt”, zegt De Wit in De Groene Amsterdammer.

Bär: “Er is behoefte aan een ander verhaal over lichamelijkheid, met die seksuele outburst van nu. Of je nu kaas koopt of een auto, altijd staat er een blote juffrouw bij. Dat heeft de mensen geen geluk gebracht. Maar helaas, de leiding van de kerk trekt in haar verhaal over seks muren op waar mensen nauwelijks nog overheen kunnen kijken.”

Nu Balkenellende nog

Wanneer krijgt die arrogante bal nu eindelijk eens een flinke schop onder zijn reet?

Quote volkskrant:

DEN HAAG - Minister-president Balkenende heeft zich de woede van de Eerste Kamer op de hals gehaald. Senaatsvoorzitter René van der Linden vindt dat zijn Kamer door de premier is geschoffeerd, omdat hij vorige week slechts één pakket kreeg met de ambtelijke heroverwegingsrapporten over miljardenbezuinigingen.

Kamervoorzitter fluit Balkenende terug
Pas na ‘krachtig aandringen’ van de griffie van de Eerste Kamer werden er die dag tien extra pakketten beschikbaar gesteld – een voor iedere fractievoorzitter. In een brief aan Balkenende schrijft Van der Linden dat hij ‘verbaasd’ is dat de ‘voor het politieke debat in ons land zeer belangrijke rapporten niet direct beschikbaar waren voor alle leden van de Eerste Kamer der Staten-Generaal’.

Breed verspreid
Dat de rapporten onder de pers ‘breed verspreid zijn’ stak Van der Linden – een partijgenoot van Balkenende – des te meer. ‘Ik acht het onjuist dat de media bij het verschijnen van de heroverwegingsrapporten van regeringszijde beter bediend zijn dan het democratisch gekozen parlement.’ Hij eindigt zijn brief met het verzoek ‘een herhaling van een dergelijke gang van zaken te voorkomen’.

De fracties in de Tweede Kamer kregen vorige week wel pakketten met heroverwegingsrapporten – maximaal vijf per partij. De Tweede Kamer had vooraf uitgebreid contact over de logistiek met het ministerie van Financiën, dat de stukken liet maken. Overigens was er weinig tijd voor de productie, omdat de rapporten door de vervroegde verkiezingen een maand eerder werden opgeleverd.

Vaker irritatie
Balkenende wekt de laatste tijd vaker irritatie op bij de parlementen. Zo zinde het Gerdi Verbeet, de voorzitter van de Tweede Kamer, allerminst dat hij na de val van zijn vierde kabinet de fractievoorzitters van de Tweede Kamer op het Catshuis uitnodigde om te praten over ‘de ontstane situatie’. De premier polste toen welke onderwerpen eventueel nog behandeld zouden kunnen worden.

Balkenende wilde door met de crisis- en herstelwet, waarmee een aantal infrastructurele projecten versneld uitgevoerd kan worden. Verbeet tikte hem in een brief op de vingers. ‘Ik wil u erop wijzen dat het gebruikelijk is dat de Tweede Kamer – die immers zelf haar agenda bepaalt – zelfstandig een verkenning uitvoert naar de controversiële onderwerpen.’

Historische dag voor Lucia de B.

Ook is er een eind gekomen aan een van de grootste gerechtelijke dwalingen ooit.
Waarmee natuurlijk niet is gezegd, dat als zij inderdaad onschuldig is, het haar aangedane onrecht ooit ongedaan gemaakt zal kunnen worden.

Quote telegraaf 12 april 2010

ARNHEM - Na 8,5 jaar van verdenkingen, rechtszaken en gevangenisstraf wordt woensdag mogelijk de dag waarop Lucia de B. officieel af is van haar imago van seriemoordenares. Naar verwachting spreekt het gerechtshof in Arnhem haar dan vrij van de moord op zeven ziekenhuispatiënten en drie pogingen daartoe.

Tegelijk is met een vrijspraak een van de grootste gerechtelijke dwalingen in Nederland een feit. Tot in hoogste instantie werd de Haagse verpleegkundige (48) veroordeeld tot levenslang omdat ze ernstig zieke kinderen en ouderen met overdoses medicijnen zou hebben vermoord. Zowel de rechtbank als het gerechtshof in Den Haag legde levenslang op. Het hof deed er in juni 2004 tbs bij, voor het geval ze ooit gratie mocht krijgen. De Hoge Raad keurde de combinatie van levenslang en tbs af, waarna het hof Amsterdam een keuze moest maken. Het werd levenslang.

Geschokt werd er gereageerd toen politie en justitie in september 2001 bekendmaakten dat mogelijk sprake was van een seriemoordenaar in het Juliana Kinderziekenhuis/Rode Kruis Ziekenhuis. En dat een verpleegkundige verdachte was.

In de rechtszaal viel op hoe fel de officieren van justitie uit de hoek kwamen. De B. werd afgeschilderd als een psychopaat en het Openbaar Ministerie (OM) destilleerde uit dagboekfragmenten het beeld van iemand die dwangmatig mensen doodde. Lucia de B. sprak in haar dagboek van een 'compulsie' waaraan zij 'weer' had toegegeven. Dat moest wel de drang tot doden zijn, aldus het OM. Rechtbank en hof dachten er net zo over. Volgens De B. ging het slechts om het leggen van tarotkaarten.

Het boek dat wetenschapsfilosoof Ton Derksen over de zaak-Lucia schreef, heeft een belangrijke rol gespeeld in de herzieningsprocedure. Hij stelde dat de sterfgevallen helemaal geen moorden waren. Later hebben andere deskundigen dat ook verklaard.

Belangrijkste conclusie was dat baby A., de zaak met het meeste bewijs, goed van uitputting kan zijn doodgegaan. Er zijn geen aanwijzingen voor menselijk handelen, aldus de onderzoekers. Omdat het hof in Den Haag de zaken van andere 'verdachte' sterfgevallen aan die van baby A. had opgehangen, kwamen ze hierdoor alle ter discussie te staan. Als gevolg van de nadere onderzoeken eiste aanklager J.W. Rijken in Arnhem vorige maand vrijspraak.

Vaticaan: pedofiele priesters altijd aangeven

Het lijkt erop dat de kerk capituleert onder de druk. Het mocht tijd worden.
Nu al die andere misstanden nog even uit de weg ruimen.

Quote telegraaf 12 april 2010:

VATICAANSTAD - Priesters die kinderen misbruiken moeten „altijd” worden overgedragen aan de burgerlijke autoriteiten. Dat staat maandag op de website van het Vaticaan.

Het gaat om richtlijnen inzake de aanpak van pedofiele priesters. De voorschriften zijn samengesteld uit de bestaande regels van de Rooms-Katholieke Kerk.

„Het burgerlijk wetboek inzake het melden van misdaden aan de autoriteiten moet altijd worden gevolgd”, stelt de richtlijn. Het document bevestigt ook dat de paus direct kan ingrijpen om de ergste overtreders uit het priesterambt te ontzetten.

Door de regels op de website te plaatsen zegt het Vaticaan de rooms-katholieke autoriteiten te willen helpen bij dit soort kwesties. De kerk is getroffen door de reeks misbruikschandalen in onder meer Ierland, Oostenrijk, Verenigde Staten, Duitsland en Nederland. In het verleden trad de kerk vaak niet op tegen misbruik.

Een zwarte dag in Polen

De grootste ramp in vredestijd. De grootste ramp sinds de tweede wereldoorlog in Polen. Vandaag stortte het regeringstoestel neer bij de landing bij Smolensk, inclusief de minister President, en bijna 100 regeringsleiders en andere VIP's, zoals de legerleiding.

Ik weet nog dat in de tijd dat ik voor de amerikanen werkte, de Directeur Argyle nooit samen vloog met zijn Vice Presidents om de continuiteit van het bedrijf niet in gevaar te brengen als het vliegtuig zou neerstorten. In Polen was men zo bijdehand blijkbaar niet.

Natuurlijk geen slecht woord over de doden, en het drama is onvoorstelbaar, maar feit blijft dat de President een eigenwijze en eigenzinnige ultra conservatieve persoon was, die in Polen wel heel sterk stond, samen met zijn eeneiige tweelingbroer, maar desalniettemin niet erg graaggezien was. Het is heel wel mogelijk dat hij de piloot opdracht heeft gegeven tegen de luchtverkeersleiding in te landen, hetgeen afgeraden werd in verband met dikke mist.

Het drama is er niet minder groot om. Verbijsterend idioot en vreselijk.

werken en inkomen

De Onrendabelen wel eens gezien, een documentaire van Marcel van Dam? Vanavond zat hij in het publiek in een TV show die ging over de schandalig lage inkomens die mensen kunnen verdienen om in hun onderhoud te kunnen voorzien, zoals schoonmaakwerk.
Ik vond dat hij te weinig aan het woord kwam. Positief is dat ik God zij dank nog een redelijk inkomen heb bij mijn omschakelingspogingen, maar het is echt schrijnend hoe dat bij anderen in de samenleving is. Een alleenstaande vrouw die 's-morgens van 6 tot 9 werkt, dan haar kinderen naar school begeleidt, en in de avond nog eens vier uur werkt, 5,50 per uur verdient en geen reiskosten vergoed krijgt. Elke dag van smorgens half 6 tot savonds 10 uur is zij aan het werk voor bijna een fulltime job waarmee ze 1100 euro per maand verdient. Haar huur moet betalen, haar kinderen moet verzorgen en reiskosten moet maken om naar haar werk te gaan. Een groeiend probleem, zeker in deze crisistijd. De directeur van Werkland zat er ook en vertelde van het A, B, C plan. A job, Better job, en daarna pas een baan kunnen krijgen om in beter in staat te zijn om hun situatie financieel en sociaal te verbeteren. Want diezelfde ouders worden verantwoordelijk gehouden voor het gedrag van hun kinderen, die zij slechts met het ontbijt zien en als ze thuiskomen al weer op bed liggen. In en in triest. We zouden als maatschappij meer voor deze mensen over moeten hebben. Want met ons stelsel creeeren we alleen maar armoe en problemen. Het is vaak niet zo dat mensen niet willen werken, maar dat ze gewoon niet in staat zijn om een inkomen te genereren dat hen in staat stelt om verantwoorde opvoeding aan hun kinderen te geven, en zonder hoe elementair ook toch minstens in staat zouden moeten worden gesteld dat ze een goede ouder kunnen zijn, en niet met hun 45e versleten zijn en met drie criminele kindertjes zitten. We moeten daar meer voor over hebben. Degene die durft te zeggen dat die mensen toch ook door kunnen gaan leren en op betere banen kunnen solliciteren, meer moeite zouden moeten doen, zou ik bijna toewensen dat ze zelf eens te maken krijgen met de vernedering die elke dag van hun leven wordt ervaren, doordat ze die dingen gewoon niet kunnen opbrengen. Het is een impasse waar die mensen met de beste wil van de wereld niet zelf uit kunnen komen. Voorbeeldje: een man met een eigen schildersbedrijfde wordt arbeidsongeschikt door jicht. Zo erg zelfs, dat ik zonder enige moeite de vergroeiingen van zijn handen en zijn opgezwollen enkels kon zien. Hij werd werkloos en was te trots om een uitkering aan te vragen. Uiteindelijk ging hij maar eens door omstandigheden en oplopende schulden gedwongen een uitkering aanvragen. Sozawe stuurt hem naar ons voor een intake. De man moest uit schiedam komen, vijf dagen achter elkaar. Geld had ie niet, fietsen kon ie niet en lopen al helemaal niet. Dus reed hij zwart met de tram, en wordt hij door een RET controlleur een boete opgelegd van 38 euro. De man heeft recht op een reiskosten vergoeding en een voorschot op zijn uitkering, maar pas na vier weken op het voorschot en na afloop van die vijf dagen voor zijn reisgeld. A 12 cent per kilometer, 7 cent per kilometer die je bij een bedrijf vergoedt krijgt als medewerker. Als je niets hebt gaat het om astronomische bedrijven. Met een salaris van 30000 euro, wat niet veel is maar ongeveer modaal, zou je daar wel overheen komen. Deze man komt daar dus niet overheen. Een drama toch? Ik zie veel schrijnende gevallen. Ons stelsel is ziek, en wordt alleen maar zieker.

Wooowwwhhhhh. mooi zeg

De Kerk in Crisis

Er is geen krant die ik heb kunnen vinden deze morgen die niet met messcherpe kritiek komt over het stilzwijgen van de Kerk met betrekking tot de grootschalige misbruik die heeft plaatsgevonden. Schande die opmerking "Wir haben es nicht gewusst". Er zijn vele geestelijken die openlijk toegeven het wèl te hebben geweten.
Schande de kritiek "geroddel" te noemen. Daar is net zomin sprake van als bij de Holocaust ten tijde van het antisemitismische regime van Hitler. Schande ook dat de Kerk de rol van martelaar speelt, en de seksuele revolutie van de jaren zestig van de vorige eeuw de schuld geeft van de uitwassen. Schande, Schande, Schande!!!
Hardop worden nu vragen gesteld of de Paus nog kan worden gehandhaafd. Het moge waar zijn dat de Kardinalen de gelederen strikt gesloten houden en een cordon van veiligheid om de Paus opwerpen, maar zolang deze zich blijft beroepen op onschendbaarheid als zijnde staatshoofd is zijn geloofwaardigheid naar het rijk der fabelen verwezen. Die van de Paus in het bijzonder en die van de Rooms Katholieke Kerk in het algemeen. Een mooie kans voor de kerk om schoon schip te maken en zich waard te tonen, een rol te spelen ook in dit nieuwe derde millennium. Het laatste woord is hierover nog niet gesproken, wat ik je brom. Al helemaal niet, omdat de Kerk keer op keer toont wereldvreemd, dwalende en hypocriet te zijn en niet uit op het helpen bouwen aan een betere wereld, maar aan het handhaven van- en veilig stellen van haar macht. Macht is altijd iets dat je wordt gegeven, moet de Kerk wel realiseren, maar zal vroeger of laten worden teruggehaald als deze vals wordt gebruikt. De Weldenkende Wereld is Woedend. En terecht.

zo kan het óók...

Een minder traditionele versie van Händel's Halleluja. Een viering van de verrijzenis. Verrijzenis die ook betekent: jezelf bevrijden door te kijken wat er in je hart leeft, en daarnaar te handelen. Niet bezit nastreven, status en andere dingen die op je grafsteen kunnen staan als je heengaat, want waar je heen gaat, zei vanavond een duitse priester, kun je het niet meenemen. Bedenk dat goed. Een viering is niet alleen maar een partietje, een pleziertje. Het is het vieren van vrijheid, van dat nastreven, dat voor jou het mooiste in de ingrediënten van een waardevol leven zijn. Het is niet alleen maar een feestje bouwen, maar samen rouwen, troosten, blijdschap delen, kunnen genieten van het luisteren en kijken naar het leven, een jong verliefd stel, zingende vogels genietend in de lentezon. Hoe beter je het gaat kunnen, hoe meer vreugde het brengt. Hoe meer je het kunt delen, hoe sterker het naar je terugkomt. De priester verwoordde zoveel mooier dan ik gisteren dat als je zo leeft, je altijd geborgenheid zult voelen, dat je nooit alleen zult zijn, en dat je nooit bang hoeft te zijn voor het leven of de dood. Het heeft niets te maken met de dogmatiek van de kerk. Als je kijkt naar arme en onderdrukte gemeenschappen, zoals waar de priester werkte in Haiti en Noord Korea, dan zie je pas wat vieren is. Dan zie je blijdschap, hoop en momenten van vrijheid. De priester, die op een muilezel een dorp binnenkwam rijden waar in vier jaar tijd geen vertegenwoordiger van de kerk was geweest, werd feestelijk onthaald, het hele dorp werd opgepoetst, de kerk zat stampvol en de ondanks het feit dat er militairen door de glaslozen vensters geweerlopen naar binnen hielden gericht, waren de Kerkgangers oneindig veel sterker dan de macht van de Sterke Arm. Dat is wat ik bedoelde, toen ik zei dat de kerk bij haar kern moet terugkeren. Niet angstig om doorzien te worden, maar puur en een rol innemend die, hand in hand met vernieuwende politiek en voortschrijding van de wetenschap, mee invulling kan geven aan manieren waarop we die leefbare wereld kunnen houden, bereiken en verdiepen. Op die voorwaarde - vanuit de zuivere boodschap - kan het. Maar als de Kerk bang blijft en zich blijft verschuilen achter stupide wereldvreemde dogma's en onschendbaarheid is ze ten dode opgeschreven. En hoezeer ik ook zelf vaak denk dat ik de Kerk al lang afgeschreven heb als een waardevol element in mijn leven, blijft een klein stemmetje in mezelf zeggen met name de pastorale inzet van de kerk en de voortleving van de boodschap van liefde, verdraagzaamheid, tolerantie en hoop van grote waarde zijn en dat het zo mooi zou zijn als de Kerk het afval dumpte en het mooie zou weten te behouden. Ik draaf weer lekker door hè? Het valt ook mij op hoor. Maar het zit me behoorlijk hoog, blijkbaar.

Uit het Poz and Proud Blog

Even citeren. Leo heeft absoluut een punt. Als je het stigma op HIV wilt doorbreken, en dat wordt zo langzamerhand hoog tijd, dan moet het anders dan in de campagne van het Aids Fonds:

in de strijd tegen hiv, maar Leo Schenk is van mening dat de campagne hierin nog te voorzichtig is.

Begrijp me goed.

Elke inspanning om het stigma rond hiv te verminderen verwelkom ik. Stigma is een van de belangrijkste redenen waarom hiv zich nog steeds verspreid en een belemmering voor ons seksueel welbevinden.

Maar over de hernieuwde campagne van het Aids Fonds ben ik – toch weer – een beetje teleurgesteld.

De aandacht gaat in deze campagne uit naar de scholen. Veel ouders willen liever niet dat hun kind in de klas zit met een kind dat hiv heeft. En veel leerkrachten willen liever niet een kind met hiv in hun klas.

De media pikten dit verhaal gretig op en veel rubrieken maakten er tijd voor vrij. Elke keer werd duidelijk gemaakt dat mensen nog te bang waren voor besmetting. En elke keer werd er uitgelegd dat dit onterecht was.

Hoe?

Door te benadrukken dat je wel een heel grote wond moest hebben, met veel bloed, waar je dan weer met de grote wond van de ander moest staan wrijven om hiv door te geven.

Ik vind deze uitleg zo jaren tachtig en negentig. Geen woord in de media over de werking van de medicatie op het aantal virusdeeltjes in het bloed. Hoe groot een wond ook is tegenwoordig: de kans dat je hiv oploopt wordt nog eens vele malen kleiner door het effect van de medicijnen.

Waarom hier niks over gebriefd aan de media? Waarom hier niks over gebriefd naar de vele mensen met hiv die als spokesperson fungeerde in de media? Waarom hier nog niks over in de campagne?

Toen ik aanwezig was bij de pretest voor de eerste uiting van deze campagne, vroegen de deelnemers aan deze test van de campagne onder mensen met hiv hetzelfde. We vroegen zelfs of er geen aandacht zou kunnen komen voor de verminderde kans op overdracht van hiv bij seks met mensen met hiv met een ondetecteerbare viral load.

De man die het vanuit het Aids Fonds leidde, zei toen dat dit een wel heel grote stap voorwaarts was. ‘Veel mensen geloven nog dat je het van drinken uit hetzelfde kopje kunt krijgen. Je moet ze stapsgewijs mee zien te krijgen anders geloven ze je niet.’


Zou het?

Zou dit het stigma niet veel beter kunnen verminderen:

Als men in gaat zien dat het onterecht is dat je een celstraf kan krijgen als men met hiv iemand bijt omdat er dan geen hiv kan worden overgedragen?

Als men ingaat zien dat je als hiv-positieve man met een lage viral load niet persé meer je zaad hoeft te laten schoonwassen van hiv wanneer je een kind wilt maken?

Als men in gaat zien dat je je meer zorgen moet gaan maken over een mogelijke hiv-infectie, als men onveilige seks heeft met iemand die zegt nog hiv-negatief te zijn, terwijl hij zich een half jaar geleden heeft laten testen op hiv, dan wanneer men zonder condoom vrijt met iemand die hiv heeft met een ondetecteerbare viral load?

Soms is het nodig om met de deur in huis te vallen om opgemerkt te worden.

LS

Succes

Beoordeel je succes door wat je moest opgeven om het te krijgen.

Deze tekst kreeg ik toegemaild van één van mijn medestudenten. Op het moment van de de Olympische Spelen in Vancouver en de val van het kabinet Balkenende IV. Het viel óók samen met de omslag die ik aan het maken ben vanuit de commercie naar zorg en welzijn, en met een mediahype over misstanden in de Kerk.

Wat is dat eigenlijk, succes? De koptekst is veelzeggend. Succesvol kun je zijn op elk niveau en vele manieren, maar is pas echt als die voortkomt uit de kern van jezelf. Kijk bijvoorbeeld naar Sven Kramer, een man met een ijzeren discipline, die lijkt te leven voor schaatsen en het halen van felbegeerd Goud. Ironisch genoeg haalde hij zijn mooiste succes door géén goud te halen na die verkeerde wissel. Hij gaf - éven woest, maar in no time weer in contact met zichzelf - blijk van een grootheid die menig politicus niet zou misstaan. Hij nam zijn verlies en trok Gerard Kemkers uit zijn misère. Kijk naar Annie Friesinger die in de achtervolging van het Duitse team tegen Canada onderuit ging, maar dóór ging, plat op haar buik, krabbelend, glijdend en zwemmend over het ijs, daardoor toch nog een fractie eerder finishend dan het Canadese team. Zoiets bedenk je niet, Annie en Sven handelden op een cruciaal moment instinctief vanuit hun diepste zelf. Die dingen maakten hen onsterfelijk, gesloten in de harten van het smullende publiek.

Duurzaam succes bereik je alleen als je zuiver bent, en bij jezelf blijft. De afstraffing die het kabinet heeft ondergaan, bijvoorbeeld, dient ergens voor. Net als het feit dat de Katholieke Kerk haar achterban ziet wegsmelten. Vroeger kwam de Kerk misschien nog weg met bedrog, leugens, manipulatie en misbruik van jongetjes en nonnen. Maar tegenwoordig pikken we die hypocrisie, valse dogmatiek en machtsmisbruik niet meer. Wat nodig is, is dat de Kerk als instituut schoon schip maakt en zich zuivert, weer verkondigt en vertegenwoordigt waar ze vanuit haar oorsprong voor hoort te staan: de kracht van liefde, verdraagzaamheid en solidariteit. Het kan niet gaan over weigeren van hosties, veroordeling van iemands geaardheid of gedogen van misbruik van jongetjes en nonnen. Daarin weiger ik te geloven.

Mijn vorige column ging over de noodzaak van sociale vernieuwing. We kunnen daarbij met ons vingertje naar anderen wijzen, maar feit blijft dat die vernieuwing begint bij ons zelf. En daar zit misschien ook gelijk de crux, want geloof me: goed en eerlijk naar jezelf kijken, als persoon of als instituut, is als je bewuster keuzes wil maken even nodig als confronterend. Mij overviel het sterke gevoel dat keuzes míj de afgelopen 50 jaar hadden gemaakt, en ik niet de keuzes. Met een resultaat waar ik welbeschouwd niet blij mee was kan ik je zeggen. Gelukkig is het nooit te laat om jezelf te vernieuwen. Alles wat nodig is, is het gewoon te doen. het gekke is dat op hetzelfde moment dat je de eerste stappen hebt gezet, er meer energie vrijkomt dan er in gaat. Je voelt die power uit je binnenste naar boven borrelen. Energie die niemand van je kan jatten. Kicken is dat! Meteen komen er successen die nu eens níet aanvoelen alsof je ziel en zaligheid ervoor hebt moeten offeren, maar echt, puur en logisch zijn. Dat besef blijft me fascineren en heeft me rustiger, energieker en vrijer gemaakt. Een ander mens zelfs, genietend van vandaag en zonder zorgen over morgen.

Succes is weggelegd voor iedereen. Het mooie is dat je er meer van krijgt als je anderen erin laat delen zolang je maar dicht bij jouw eigen diepste zelf weet te blijven. Ik denk ook dat daar het geheim ligt van de Groten der Aarde, zoals mijn idool Nelson Mandela.

Het geldt óók voor de Kerk en de Politiek die zuchten onder het juk van hun eigen gemanipuleer en intriges. De Kerk was door de eeuwen heen nooit erg goed in zelfreflectie, haar schapen volgden toch wel. Die vanzelfsprekendheid is niet meer. De Kerk zal zich af moeten vragen wat ook al weer de reden van haar bestaan was en een manier moeten vinden om daarmee ook in dit millennium een belangrijke rol te spelen in het bouwen aan een leefbaarder wereld, alleen nu eens wèl hand in hand met nieuwe politiek en wetenschap. Het klinkt als een utopie en ik zou er een hard hoofd in moeten hebben, maar als ras optimist geloof ik heilig dat het kan, al zijn we er nu verre van.

Het Laatste Avondmaal

13 afgebeelde personen, waaronder één vrouw. Maria Magdalena, in de bijbel afgeschilderd als een hoer, maar vermoedelijk ooit de vrouw van Jezus, mogelijk de moeder van zijn kinderen. Het verhaal gaat dat zij met haar kinderen over zee naar Frankrijk uitweek, vanwaaruit deze zich vermengden met de vorstendommen in Europa, met nazaten tot op de dag van vandaag. Jezus is niet opgestaan uit het graf, maar geholpen te vluchten door tegenstanders van de Keizer die de kruisiging van Christus beval. Het is steeds aannemelijker dat met name het Nieuwe Testament een bundeling van onwaarheden bevat. De bijbel, die pas 300 jaar na Christus werd geschreven, moest een Geloof verspreiden dat de zittende heersers in hun positie versterken zou. Tal van evangeliën werden geschreven, onder andere door Jezus zelf, maar de teksten en citaten uit brieven werden uit hun verband gerukt, andere geheel weggelaten, of verdraaid. Zo is het Rooms Katholieke Geloof ontstaan. Het had weinig van de oorspronkelijke rebelse Jezus en zijn ware boodschap. Het was verworden tot een instrument voor het handhaven van macht.