Vakanties

Eindelijk na de hectische dagen die achter ons liggen, heb ik weer rust in de tent.
Afgezien van wat relaxed werk voor een van mijn opdrachtgevers, dat weer wat geld in het laatje brengt, is het tot 8 januari, wanneer ik op de horecavabeurs ga staan, rustig.

Silvia is de hond Angel bij me komen brengen, die houdt mijn dochter en mij gedurende de komende dagen gezelschap terwijl zij naar Polen zijn. Marja is met haar gezin vertrokken naar Krün en ikzelf ga 30 december op vakantie naar de Grancanaria, ingegeven door het slechte weer dat voorafging aan het weer van de laatste dagen. Nu ligt er een stevig pak sneeuw en het vriest overwegend, zodat het er naar uitziet dat we een witte Kerst krijgen. De kinderen die vakantie hebben genieten er met volle teugen van, de mensen die naar hun werk moeten balen als een stekker, want het openbaar vervoer laat het grotendeels afweten en ook het verkeer op de weg is een chaos. Annelies heeft Lex en Vera een avond eerder dan het vertrek naar Tunesie naar Schiphol gebracht, anders waren ze er niet gekomen.

In de horecava periode blijf ik in Amsterdam, op het Amstel Botel, zodat ik niet in de ochtend en avond spits naar huis hoef. Ik had nog bonnen van Greenbookings en een hotelkamerveiling.nl nacht liggen, en in totaal kost me dat nog 38 Euro. Daar kan ik niet voor heen en weer rijden, nog afgezien van alle ellende met het verkeer. Wel relaxed dus.

Ik ga de komende dagen, voor ik naar Grancanaria vertrek, nog eens goed de boeken doorlezen en ben me aan het voorbereiden om zodra ik terugben te gaan zoeken naar een werkervaringsplaats. Als iemand iets weet, hou ik me aanbevolen.

Verder ga ik eens kijken of dat wat ik me voor dit jaar ten doel had gesteld is gelukt, en in hoeverre, en ga ik een plan trekken, uitgaande van wat ik de zin van het leven vind en hoe ik daarmee verder wil, wat mijn doelen voor 2010 moeten zijn.
Ik ben vastbesloten, met behoud van mijn eigen bedrijfje waarmee ik nog niets heb verdiend maar ook nog niet veel energie in heb kunnen steken in de crisistijd waar we nu uitkruipen, een parttime loondienst job te vinden. Daarin wil ik kwijt kunnen wat ik nu vind in het vrijwilligerswerk: mezelf en anderen in hun kracht zetten. De hiv speelt daar een steeds minder dominante rol in, en dat lijkt me ook wel zo gezond. Immers, bijna de helft van alle mensen boven de 50 heeft een chronische ziekte en leeft met enige beperkingen, dus waarom zou ik dat niet kunnen? Er is genoeg te doen, des te belangrijker wordt het nu om mijn missie en doelen zorgvuldig te stellen en me te gaan focussen, en dan moet het kunnen lukken om in de tweede helft van dit jaar de touwtjes van mijn bezigheden en verdiensten weer zelf in de hand te nemen, stap voor stap. Ik wil niet anders, en het zal lukken ook.