Oude liefde roest niet

Vandaag bij de kerstborrel geweest van de Hiv Vereniging Nederland. En ik merkte dat ik mijn kennissen daar best wel mis. Zo aan de toespraak van de voorzitter te horen staan we er als vereniging goed op, en zal het versterkt doorgaan met de ingezette koers. En die lijkt me ook wel goed. Meer gericht op benadering van doelgroepen die nu niet goed worden bereikt, een team van hiv positieve ervaringsdeskundigen rondom de behandelaars in verschillende regio in het land, een Nederlandse versie van het zo sceptisch ontvangen rapport van Zwitserse onderzoekers die er van uitgaan dat hiv positieven die nauwelijks of - zoals ik - géén dedecteerbare viral load hebben, veiliger partners zijn dan ongetesten die seksen met condoom, in de veronderstelling dat zolang je die nu maar gebruikt je geen enkel risico loopt. Dat beeld blijft hardnekkig bestaan, niet in de laatste plaats doordat onderzoekers en preventiewerkers het wel makkelijk en veilig vinden om dat te blijven roepen, ondanks de vernieuwde inzichten - bang om zich een buil te vallen als zich toch ergens een keer een besmettingsincident voor zou doen. Het beeld dat er onevenredig veel hiv positieven bijgekomen zijn door onveilig seksueel gedrag van hiv positieven klopt echter niet. Het aantal zou dan veel groter zijn, en dat er zoveel nieuwe besmettingen bijkomen (rond de 800 het laatste jaar) komt vooral doordat er nog zoveel mannen niet getest zijn, zich negatief wanen maar het niet zijn en dus per defenitie een hoge viral load en besmettingsrisiko hebben. Dat gegeven is niets nieuws, al heel lang bestaat het vermoeden en dat wordt op basis van onderzoek en ervaringscijfers eigenlijk alleen maar onderschreven. Onterecht stigma,dus, alweer. Ja na jaar na jaar moeten we dat maar blijven slikken en ik voel daar geen reet meer voor. Ik laat me dat stigma niet meer aanpraten, wat men er dan ook over vindt of zegt. De HVN en met name ook Poz and Proud, waar ik me uit teruggetrokken heb in alle hectiek van de voorbije maanden, jaren zelfs, met pijn in het hart, gaan hiermee dan ook stevig aan de slag.

Maar meer dan het inhoudelijke vind ik het heerlijk om onder mensen te zijn die hetzelfde ervaren en ondanks alles zich hard blijven maken, hun kop ophouden en weigeren de aandoening te worden in plaats van te hebben. Stuk voor stuk mensen, wat mij betreft, die de moeite waard zijn.

Dat je een leuke kerstreceptie neer kunt zetten met heel weinig budget bleek vandaag maar weer eens. Het was een goed, warm en gezellig samenzijn.

De kilte van het afscheid van mijn vader begint zich al te vullen. Ik ben begonnen verder te gaan met mijn lifecoaching praktijk die begin volgend jaar van start zou moeten gaan. En heb het er maar druk mee. Dit jaar geen winterzon vakantie in een zuidelijk land, zelfs geen tripje meer naar Wenen. Wel in de krokus een sneeuwvakantie, met vooral veel vóór- en après skieën en afgezien van lekker wandelen genieten van de Alpine gastvrijheid, en in maart naar Zwitserland, Oostenrijk, Tjechië, Slowakije en Hongarije in een ultieme poging wat meer vaart te krijgen in mijn agenturen. Dat lijkt heel veel van het goeie, en zal dat ook wel weer zijn, maar ik moet nog niets, en het helpt allicht om dalijk, als het er echt op aan gaat komen, hetzij zelf, hetzij voor een werkgever, weer aan de slag te gaan. Rustig bouwen dus intussen, dat is het voornemen voor het komend jaar. Keulen en Aken zijn ook niet op een dag gebouwd.

Mijn broer is met vakantie in Sheik el Sharm, waar de laatste dagen diverse mensen zijn gedood door witstaarthaaien. Ik hoop dat ie goed uitkijkt, maar hij belde van de week nog en toen was ie nog heel. Ik kan me hem overigens beter voorstellen achter een lekker drankje in de zon, op een terras of op het strand, dan snorkelend in zee. Dus het zal wel loslopen allemaal. Zondag naar de teadance? Misschien, maar alleen als ik zin heb. Er hoeft immers niets. Lekker wel.