gay parade

Een feest met een statement. Ik was er niet bij, ten eerste omdat ik gisterennacht door een bekende werd gesmst die in een giga dip zat en het liefst wilde dat ik halsoverkop naar Rotterdam kwam om zijn verhaal aan te horen en mijn schouder aan te bieden. Dat kon niet meer omdat ik de nodige wijntjes geslobberd had bij een familiebarbecue. Toen ik vandaag even belde, bleek zijn bui al weer over. Ik krijg de neiging me dan gebruikt te voelen. Ik moet afleren meteen in de bres te willen springen voor mensen die in een dip zitten, ben eigenlijk veel te blij dat ik met de mijne steeds beter heb leren omgaan. Ook ben ik niet naar Amsterdam gegaan omdat ik me niet kon oppeppen om in de stromende regen langs de vaarroute te gaan staan of mee te doen met de energievretende parties. Ik koos dus voor de comfort van mijn bed en mijn rust. Waarmee ik overigens zelf niet echt tevreden was. Het gaf me wel de gelegenheid om ook wat TV te kijken en het viel me op dat er dit jaar veel aandacht was voor de gay parade, zoals een special op Nederland 3, een speelfilm over homoseksualiteit en een special over Freddy Mercury. Intussen haalden de nederlandse zwemmers op de gaylympics in Keulen brons. Volop media aandacht dus, een lyrische van der Laan, de kersverse burgemeester van Amsterdam en ondanks de regen toch weer een geslaagd evenement. De Poz and Proud banner heb ik niet in beeld gezien. Frank van Dalen van Pro Gay, de organisatie, ziet het ook niet zitten om de aandacht ook weer wat neer te leggen bij HIV, een aandoening die veel homomannen nog steeds de nodige angst inboezemt en waar men liever de kop voor in het zand steekt. Jammer. Je ziet dat homoseksualiteit zelfs in Nederland nog maar op een matige support kan rekenen, wat ook bleek uit de resultaten van een enquete dat de AVRO heeft gedaan. Belangrijk dus om druk op de ketel te blijven houden. Hoewel ook in Amsterdam nog excessen voorkomen, stond vandaag toch vooral in het teken van tolerantie en ook wel bijval over de vraag of gays zich wat buitennissiger of explicieter mogen gedragen. Waarom zouden gays aan de normen van hetero's moeten voldoen, daarmee zichzelf nog steeds deels verstoppend? Als ik dan weer kijk naar mijn eigen kleding vandaag, een ouwe spijkerbroek, een grijze fantasieloze trui: soms voel ik ongelooflijk de behoefte om eens lekker gek te doen, maar iets blijft me remmen, hoewel het van niemand meer hoeft. Dat is iets, waar ik zelf weinig van snap. Maar goed, misschien komt dat ook wel weer als je wat lekkerder weer in je vel komt te zitten. Maar kan het niet een beetje snel want het leven duurt maar even, denk ik er steeds vaker achteraan.