crisis thuis

vanmiddag toen ik thuis kwam, onderweg nog even snel boodschappen gedaan, eten voorbereid, bed opgemaakt, een begin gemaakt met mijn sollicitatiebrief, weer een stukje vlonder geschilderd, kwam mijn dochter de trap af. "Goh, ben je er al?" Ik antwoordde: "Al een tijdje. En nog wat: ik wil niet dat Rick (haar vriend) hier zondagavond slaapt." "Dat mag altijd!", antwoordde ze, waarop ik antwoordde dat we dat nooit hebben afgesproken, en dat ik het helemaal niet om aan te zien vind dat hij eerst nog zondagavond nadat jij naar bed bent gegaan eerst nog buiten gaat stappen, hartstikke laat thuiskomt zonder weltrusten te zeggen maar de trap op sneakend, en dan 's-morgens om half elf de trap af komt en zegt:"Sorry, ik moet gelijk weg. Lies staat op me te wachten". Zo gaan we niet met elkaar om, en al helemaal niet als jij om vijf uur 's-morgens naar je werk moet. Nou dat was tegen het verkeerde been. Ze beet me toe dat ik ook geen gedag zei tegen Rick, en dat het niet zijn schuld was dat ie pas om half 11 wakker werd omdat Annelies vergeten was de wekker voor hem te zetten. "net zoals je hem bij de Hema wat te eten moest brengen vrijdag, terwijl hij werkt in een winkel waar je eten kunt kopen en die zaak in een straat is gevestigd waar de eettentjes op elke hoek van de straat zitten zeker.
"dat was niet zijn schuld, hij was zijn portemonnaie vergeten". Dus vind jij het normaal om zijn eigen fout goed te maken door heen en weer naar Naaldwijk te rijden om hem te eten te brengen? Natuurlijk is het zijn fout! Hij moet maar eens leren zich voor te bereiden. Ik was woest. Op mijn dochter, maar meer nog op de bijna slaafse manier waarop ze voor hem met zijn ongeinteresseerde smoelwerk waar af en toe een bijna spottend "moppie" uitkomt iedere keer in de bres blijft springen. Ik heb haar gezegd dat ik hem voorlopig niet meer wil zien als het niet nodig is. Waarop ze zei "tot morgen" de deur achter zich dichtgooide en mij met het voorbereidde eten liet zitten.

Een ding heb ik me voorgenomen: deze keer bind ik niet in, excuses zijn niet goed genoeg. Ik wil die gozer echt niet meer zien en ik meen het. Ik walg van de manier waarop hij mijn Lies gebruikt, en van de manier waarop ze zich laat gebruiken. Misschien keihard naar mijn dochter, en ze haat me er waarschijnlijk nu om. Maar hij kan wat mij betreft naar de hel lopen. Ik wil hem niet meer zien.

Watje!. Gadverdamme. Vanavond heeft mijn maag zich omgedraaid en heb ik voor mijn PC zitten janken. God zij dank kwam ze vanavond thuis, zei "weltrusten" zonder dat ik haar zag en liep de trap op. Ze heeft het er net zo moeilijk mee als ik. En ze is thuis. Ik kan straks weer gewoon slapen.