Zomaar op een gure zondagmiddag even naar gespit. De meest intigrerende uitvoering die ik van het Avé Maria ooit heb gehoord. Maar dat is natuurlijk heel persoonlijk, en er zijn nogal wat grote zangeressen, opera of juist pop, zoals Celyne Dionne, Nina Hagen, Maria Callas, die prachtige versies hebben gemaakt. Deze is naar verhouding heel onbekend, maar ik vind hem prachtig
Schoen war die Jugendzeit, sie kommt nicht mehr. Mijn kinderen ... 17 jaar geleden.
zondag 29 augustus 2010
zaterdag 28 augustus 2010
Zeur niet
Net nu ik de laatste dagen het gevoel krijg een ouwe zeurkous te worden, kwam Ad op zijn blog met een liedje van Connie Stuart - 1960. Misschien moet ik er maar eens een paar keer naar luisteren.
vrijdag 20 augustus 2010
tel je zegeningen
De laatste dagen word ik geplaagd door ontlastingproblemen en een gevoelige milt. Ik werk me rot voor een van mijn opdrachtgevers waarvan ik alleen provisie krijg over de omzet, die er niet is. Evengoed sta ik vanaf 11 september, waardoor ik op mijn dochter's en moeders verjaardag niet thuis ben, op een beurs in Duitsland en moet maar afwachten wat dat op gaat leveren. De politieke situatie en die met de pensioenen is gewoon een en al list en bedrog, en doet zo langzamerhand je broek afzakken. Mensen klagen steen en been dat ze wellicht wat moeten gaan inleveren. En dus klagen we ons met z'n allen drie slagen in de rondte. Vanmiddag zag ik een programma over de sloppenwijken van Nairobi, waar je struikelt over rottend vuil en zelfs menselijke lichaamsdelen van drugs- en alcoholverslaafden die niet meer om kunnen gaan met de ondragelijke onmogelijkheid om nooit en te nimmer uit hun mensonwaardige leefsituatie. Zie je Pakistan onder water staan in een gebied even groot als Italië met miljoenen daklozen en uitgebroken vaak dodelijke ziektes. Wanneer gaan we ons eindelijk eens realiseren dat we in een fantastisch land leven, vol perspectief, en ons meer solidair opstellen naar miljarden mensen in de wereld die geen menswaardig bestaan hebben? Wat is er voor nodig? Het zal wel een utopie zijn. Maar toen ik vanmiddag die beelden op TV zag, stonden de tranen van machteloosheid in mijn ogen. En bedacht ik, met al mijn kwalen en al het politiek gekonkel en al die inkomensonzekerheid, dat ik mijn zegeningen zoud moeten tellen en net als die mensen in die sloppenwijk in Nairobi de mooie dingen, hoe klein soms ook, van het leven zou moeten zien. Dat me dat niet lukt stemt me bepaald niet vrolijk, hoe ik het ook probeer. Die kwalen treiteren me al zo lang en telkens als ik denk dat ik iets aan het winnen ben, is er weer een nieuwe kwaal die me mentaal onderuit haalt. Die kwalen zijn niet meer iets dat me is overkomen, maar een deel van mij geworden.
Soms wou ik echt dat ik bij Jaco was, weg van alle narigheid. Rust. Niet steeds meer tegen windmolens hoeven te vechten, proberen aan het werk te komen en daar wèl wat aan over te houden, keer op keer nieuwe tegenslag te hoeven incasseren. Ik ben moe. En ik weet niet hoe ik het moet doorbreken.
Frappant was dat vandaag Conny Mus is overleden, en in een vijf jaar geleden opgenomen gesprek dat werd uitgezonden op RTL destijds hetzelfde zei als ik hier eerder op de avond in mijn blog dumpte. We moeten niet zo zeuren, en ons realiseren dat we in een fantastisch land leven. Conny Mus was een reporter met als uitvalsbasis Jeruzalem. Een Amsterdammer en levensgenieter, maar tegelijkertijd ongelooflijk gepassioneerd om het leed vast te leggen van de gewone mensen in oorlogsgebieden, vaak met risico voor eigen leven. Een verslaggever van het soort, dat na hem volgens mij niet meer bestaat.
Vorig jaar rond deze tijd ging ik in depressie. Misschien ligt het aan die einde-vakantieperiode, en gaat het weer beter als het een beetje mee gaat zitten op die beurs, en met de behandelingen die ik moet ondergaan. En anders is daar in oktober weer de training Mindfullness bij de GGZ.
En zo somber ziet het er met mijn inkomen nu ook weer niet uit, want bij mijn andere opdrachtgever heb ik een goede maand achter de rug en ook deze maand gaat weer goed worden. Het houdt niet over maar de financiën blijven zo in elk geval op orde. De GGZ zou me in een arbeidsparticipatie instelling plaatsen na de vakantie. Misschien dat er daar dan iets goeds gaat gebeuren, waarbij ik in elk geval niet hoef te verbloemen dat ik niet gezond ben. Alles bij elkaar zijn er dus best dingen die er aan komen die hoop geven, maar zo voelt het nog niet. Ik blijf maar het gevoel houden dat ik aan het overleven ben. Het is belangrijk dat ik van mijn huis af kom volgend jaar. Zodat ik echt een nieuwe start kan maken, en niet doormodderen in een situatie die al lang voorbij zou moeten zijn.
Misschien is dat wat me het meeste kwelt. Ik ben best getalenteerd, ik kan veel, er is toch iets wat ik zou moeten kunnen doen waardoor ik het leven voor mensen, maar ook voor mezelf, wat zonniger zou kunnen maken? Er moet toch iets zijn, dat ik kan doen? Misschien is dat wat me het meeste kwelt. Ik sta langs de kant, ik mag af en toe voor spek en bonen een beetje meespelen, maar dat is voor mij niet genoeg. Ik benijd mensen als Conny Mus, die weliswaar maar zeven jaar ouder werd dan ik nu ben, maar wiens leven intens de moeite waard is geweest. En vandaag werd overigens bekend dat een vurige wens van hem, hernieuwd vredesoverleg tussen Israël en de Palestijnen, in Amerika weer gaat beginnen, met een Israëlische- èn een Palestijnse Staat. Laten we hopen dat het eindelijk gaat lukken.
Soms wou ik echt dat ik bij Jaco was, weg van alle narigheid. Rust. Niet steeds meer tegen windmolens hoeven te vechten, proberen aan het werk te komen en daar wèl wat aan over te houden, keer op keer nieuwe tegenslag te hoeven incasseren. Ik ben moe. En ik weet niet hoe ik het moet doorbreken.
Frappant was dat vandaag Conny Mus is overleden, en in een vijf jaar geleden opgenomen gesprek dat werd uitgezonden op RTL destijds hetzelfde zei als ik hier eerder op de avond in mijn blog dumpte. We moeten niet zo zeuren, en ons realiseren dat we in een fantastisch land leven. Conny Mus was een reporter met als uitvalsbasis Jeruzalem. Een Amsterdammer en levensgenieter, maar tegelijkertijd ongelooflijk gepassioneerd om het leed vast te leggen van de gewone mensen in oorlogsgebieden, vaak met risico voor eigen leven. Een verslaggever van het soort, dat na hem volgens mij niet meer bestaat.
Vorig jaar rond deze tijd ging ik in depressie. Misschien ligt het aan die einde-vakantieperiode, en gaat het weer beter als het een beetje mee gaat zitten op die beurs, en met de behandelingen die ik moet ondergaan. En anders is daar in oktober weer de training Mindfullness bij de GGZ.
En zo somber ziet het er met mijn inkomen nu ook weer niet uit, want bij mijn andere opdrachtgever heb ik een goede maand achter de rug en ook deze maand gaat weer goed worden. Het houdt niet over maar de financiën blijven zo in elk geval op orde. De GGZ zou me in een arbeidsparticipatie instelling plaatsen na de vakantie. Misschien dat er daar dan iets goeds gaat gebeuren, waarbij ik in elk geval niet hoef te verbloemen dat ik niet gezond ben. Alles bij elkaar zijn er dus best dingen die er aan komen die hoop geven, maar zo voelt het nog niet. Ik blijf maar het gevoel houden dat ik aan het overleven ben. Het is belangrijk dat ik van mijn huis af kom volgend jaar. Zodat ik echt een nieuwe start kan maken, en niet doormodderen in een situatie die al lang voorbij zou moeten zijn.
Misschien is dat wat me het meeste kwelt. Ik ben best getalenteerd, ik kan veel, er is toch iets wat ik zou moeten kunnen doen waardoor ik het leven voor mensen, maar ook voor mezelf, wat zonniger zou kunnen maken? Er moet toch iets zijn, dat ik kan doen? Misschien is dat wat me het meeste kwelt. Ik sta langs de kant, ik mag af en toe voor spek en bonen een beetje meespelen, maar dat is voor mij niet genoeg. Ik benijd mensen als Conny Mus, die weliswaar maar zeven jaar ouder werd dan ik nu ben, maar wiens leven intens de moeite waard is geweest. En vandaag werd overigens bekend dat een vurige wens van hem, hernieuwd vredesoverleg tussen Israël en de Palestijnen, in Amerika weer gaat beginnen, met een Israëlische- èn een Palestijnse Staat. Laten we hopen dat het eindelijk gaat lukken.
vrijdag 13 augustus 2010
Talent
Vanavond in Holland's got talent zag ik drie zussen waarvan een violiste en twee zangeressen. Ook kwam de vader in beeld, die het even niet zo voor de wind ging, zodat hij twee jaar geleden zijn dochter's vioollessen niet meer kon betalen. De show die de drie meisjes neerzetten weerspiegelde ook het gebrek aan professionele begeleiding, maar je zag onmiddellijk de passie en de vechtlust om dan zelf maar het beste er van te maken, en de violiste met een intrigerende eigen poppy stijl, probeerde wat ze vroeger geleerd had te extrapoleren naar een hoger niveau, zonder ooit zeker te weten, naar ze zelf zei "of ze wel goed ging". De beoordeling was terecht, maar kwam hard aan: zonder die professionele begeleiding blijft het onder de maat, maar als er weer geld zou zijn voor vioolles, zouden de meiden een goede kans hebben om alsnog door te breken. Na het jury oordeel maakte Robert ten Brink bekend dat een anonieme gerenommeerde violiste aanbood een jaar lang vioollessen aan het meisje te willen geven om niet. Misschien komen ze niet in de finale, maar ik hoop eigenlijk van wel. Als die passie zó herkenbaar is, de strijdlust er is, èn nu ook de vioollessen weer kunnen doorgang vinden, zullen de meiden erin slagen een podium te vinden. Het zij ze van harte gegund. Ik kan alleen maar nederig hopen, dat zij meer met hun talenten zullen doen dan ik in mijn jeugd heb gedaan. Het ontroerde me echt. Fantastisch, volgens mij gaan we nog van ze horen.
woensdag 11 augustus 2010
ook Volkskrant, mijn favoriete dominee
Quote
Mark Rutte heeft kostbare tijd verloren terwijl juist hij benadrukte dat er snel een nieuw kabinet nodig is, vindt Dominee Gremdaat. Het is tijd dat de Koningin met de vuist op tafel slaat. We hebben geen tijd te verliezen
Unquote
Mark Rutte heeft kostbare tijd verloren terwijl juist hij benadrukte dat er snel een nieuw kabinet nodig is, vindt Dominee Gremdaat. Het is tijd dat de Koningin met de vuist op tafel slaat. We hebben geen tijd te verliezen
Unquote
Amen
Marcel van Dam slaat in zijn column in de Volkskrant wat mij betreft de spijker op zijn kop: Lubbers verraadt centrum links, de Koningin mag dan in een zeilwedstrijd aan het roer staan, ze staat wèl toe dat Lubbers zich níet aan zijn opdracht houdt en toch door kan gaan, waardoor we nu de slechts denkbare coalitie dreigen te gaan krijgen, een waarvoor een groot deel van het Nederlandse volk zich te pletter schaamt. Wilders krijgt vrij spel zónder zich te hoeven conformeren aan zijn coalitiepartners en kan roepen wat hij wil, en de oppositie kan maar één ding willen: deze coalitie frustreren en saboteren en er gehakt van maken, zo snel mogelijk.
Quote
Wisseltruc
Marcel van Dam, 05-08-2010 10:41
reageer 263 reacties
Wat zou de echte reden zijn dat Lubbers, in strijd met zijn opdracht, de wissel heeft omgezet van het zoeken naar een meerderheidskabinet naar het laten zoeken naar een rechts minderheidskabinet, gedoogd door de PVV?
De voorkeur voor rechts van Verhagen en zijn afkeer van de PvdA was bij Lubbers natuurlijk bekend. Maar bij beiden was ook bekend dat het voor het CDA niet haalbaar zou zijn om met de PVV in een kabinet te gaan zitten. Dus, zo had de conclusie moeten zijn, was het niet mogelijk een rechts meerderheidskabinet te vormen en was de weg vrij andere mogelijkheden voor een meerderheidskabinet te onderzoeken.
Het advies van Cohen en Halsema om eerst een rechts meerderheidskabinet te onderzoeken, was gebaseerd op het vertrouwen dat Lubbers zich aan zijn opdracht zou houden. Zijn argument dat hij wel moest switchen, omdat alle andere mogelijkheden waren geblokkeerd, slaat nergens op.
Die mogelijkheden waren geblokkeerd tot was vastgesteld dat een rechts meerderheidskabinet niet mogelijk bleek.
Ondenkbaar
Het is ondenkbaar dat Lubbers de wisseltruc naar een rechts minderheidskabinet heeft genomen zonder overleg met het staatshoofd. Het is uiterst bedenkelijk dat Lubbers zonder nieuwe consultaties door het staatshoofd en zonder nieuwe opdracht door kon gaan. Die politieke beslissing scheept ons waarschijnlijk op met een kabinet waarvoor een groot deel van ons volk zich schaamt.
De onverwachte wissel die Lubbers nam, komt waarschijnlijk voort uit een groeiende ongerustheid over de gevolgen van het buiten de formatie houden van de PVV. De stijgende aanhang van Wilders na de verkiezingen zal daar niet vreemd aan zijn.
Met de snelle ineenstorting van de LPF na het opnemen van die partij in de regering nog vers in het geheugen heeft Lubbers waarschijnlijk gedacht: ik kan met een minderheidskabinet van VVD en CDA, gesteund door de PVV, de voordelen van het committeren van de PVV uitbuiten en de nadelen voorkomen.
Maar ik vrees dat we nu in plaats van het beste van twee kwaden het slechtste krijgen. Niet alleen wordt de PVV salonfähig gemaakt, maar Wilders is ook ontslagen van de verplichtingen die leden van een kabinet hebben om de ‘eenheid van de kroon’ te bewaren.
Een groot deel van het volk schaamt zich voor dit kabinet
Voluit
Over alles en nog wat mag Wilders zeggen wat hij wil. Hij mag iedere motie tegen het kabinet steunen, waarna hij vervolgens een motie van afkeuring kan afwijzen. Hij kan politiek voluit gaan, zonder de remmingen die regeringsdeelname normaal eist. Het kabinet levert zich dus uit aan een partij die voortdurend campagne zal voeren tegen de grondwettelijke rechten van een minderheid.
Het is een illusie dat de Tweede Kamer met dit minderheidskabinet meer ruimte krijgt het beleid te beïnvloeden. Integendeel: vanwege de geringe meerderheid zal de neiging bestaan alles vast te leggen. Met name de 18 miljard bezuinigingen zal tot op de laatste euro worden benoemd. Dat zal de machteloosheid van de oppositie maximaal maken.
Op welke onwelriekende glijbaan we terechtkomen, bleek maandag uit het optreden van interim-CDA-voorzitter Bleker bij Knevel&Van den Brink. Eerder had hij gezegd dat Wilders eerst zijn mening moest bijstellen over de vrijheid van godsdienst, het hoofddoekjesverbod en het rigoureus bezuinigen op ontwikkelinghulp.
Klemvast
Wilders had met die standpunten de CDA-leden in hun ziel geraakt. Nu hoeft Wilders geen enkele mening meer bij te stellen. Volgens Bleker was het grote voordeel van de gedoogrol van de PVV dat in het regeerakkoord ‘klemvast’ kon worden opgenomen dat er aan de vrijheid van godsdienst en onderwijs niet zou worden getornd.
Wat een geweldige overwinning van het CDA: in het regeerakkoord wordt opgenomen wat al sinds mensenheugenis ‘klemvast’ in de Grondwet staat. Ik kan Bleker aan een groot aantal soortgelijke overwinningen helpen.
Cohen, die tot dusver niet zozeer fout als wel onhandig opereerde, zei het nieuwe kabinet, zo dat er komt, op zijn daden te willen beoordelen. Maar dit kabinet moet op zijn bestaan worden beoordeeld. Bij het debat over de regeringsverklaring zou Cohen een motie moeten indienen die uitspreekt dat een gedoogrol van de PVV niet in het belang van het land is.
Als die motie met enkele stemmen meerderheid wordt verworpen, zal in ieder geval duidelijk zijn wat de oppositie met dit kabinet wil: zo snel mogelijk weg!
Marcel van Dam is socioloog
Unquote
Quote
Wisseltruc
Marcel van Dam, 05-08-2010 10:41
reageer 263 reacties
Wat zou de echte reden zijn dat Lubbers, in strijd met zijn opdracht, de wissel heeft omgezet van het zoeken naar een meerderheidskabinet naar het laten zoeken naar een rechts minderheidskabinet, gedoogd door de PVV?
De voorkeur voor rechts van Verhagen en zijn afkeer van de PvdA was bij Lubbers natuurlijk bekend. Maar bij beiden was ook bekend dat het voor het CDA niet haalbaar zou zijn om met de PVV in een kabinet te gaan zitten. Dus, zo had de conclusie moeten zijn, was het niet mogelijk een rechts meerderheidskabinet te vormen en was de weg vrij andere mogelijkheden voor een meerderheidskabinet te onderzoeken.
Het advies van Cohen en Halsema om eerst een rechts meerderheidskabinet te onderzoeken, was gebaseerd op het vertrouwen dat Lubbers zich aan zijn opdracht zou houden. Zijn argument dat hij wel moest switchen, omdat alle andere mogelijkheden waren geblokkeerd, slaat nergens op.
Die mogelijkheden waren geblokkeerd tot was vastgesteld dat een rechts meerderheidskabinet niet mogelijk bleek.
Ondenkbaar
Het is ondenkbaar dat Lubbers de wisseltruc naar een rechts minderheidskabinet heeft genomen zonder overleg met het staatshoofd. Het is uiterst bedenkelijk dat Lubbers zonder nieuwe consultaties door het staatshoofd en zonder nieuwe opdracht door kon gaan. Die politieke beslissing scheept ons waarschijnlijk op met een kabinet waarvoor een groot deel van ons volk zich schaamt.
De onverwachte wissel die Lubbers nam, komt waarschijnlijk voort uit een groeiende ongerustheid over de gevolgen van het buiten de formatie houden van de PVV. De stijgende aanhang van Wilders na de verkiezingen zal daar niet vreemd aan zijn.
Met de snelle ineenstorting van de LPF na het opnemen van die partij in de regering nog vers in het geheugen heeft Lubbers waarschijnlijk gedacht: ik kan met een minderheidskabinet van VVD en CDA, gesteund door de PVV, de voordelen van het committeren van de PVV uitbuiten en de nadelen voorkomen.
Maar ik vrees dat we nu in plaats van het beste van twee kwaden het slechtste krijgen. Niet alleen wordt de PVV salonfähig gemaakt, maar Wilders is ook ontslagen van de verplichtingen die leden van een kabinet hebben om de ‘eenheid van de kroon’ te bewaren.
Een groot deel van het volk schaamt zich voor dit kabinet
Voluit
Over alles en nog wat mag Wilders zeggen wat hij wil. Hij mag iedere motie tegen het kabinet steunen, waarna hij vervolgens een motie van afkeuring kan afwijzen. Hij kan politiek voluit gaan, zonder de remmingen die regeringsdeelname normaal eist. Het kabinet levert zich dus uit aan een partij die voortdurend campagne zal voeren tegen de grondwettelijke rechten van een minderheid.
Het is een illusie dat de Tweede Kamer met dit minderheidskabinet meer ruimte krijgt het beleid te beïnvloeden. Integendeel: vanwege de geringe meerderheid zal de neiging bestaan alles vast te leggen. Met name de 18 miljard bezuinigingen zal tot op de laatste euro worden benoemd. Dat zal de machteloosheid van de oppositie maximaal maken.
Op welke onwelriekende glijbaan we terechtkomen, bleek maandag uit het optreden van interim-CDA-voorzitter Bleker bij Knevel&Van den Brink. Eerder had hij gezegd dat Wilders eerst zijn mening moest bijstellen over de vrijheid van godsdienst, het hoofddoekjesverbod en het rigoureus bezuinigen op ontwikkelinghulp.
Klemvast
Wilders had met die standpunten de CDA-leden in hun ziel geraakt. Nu hoeft Wilders geen enkele mening meer bij te stellen. Volgens Bleker was het grote voordeel van de gedoogrol van de PVV dat in het regeerakkoord ‘klemvast’ kon worden opgenomen dat er aan de vrijheid van godsdienst en onderwijs niet zou worden getornd.
Wat een geweldige overwinning van het CDA: in het regeerakkoord wordt opgenomen wat al sinds mensenheugenis ‘klemvast’ in de Grondwet staat. Ik kan Bleker aan een groot aantal soortgelijke overwinningen helpen.
Cohen, die tot dusver niet zozeer fout als wel onhandig opereerde, zei het nieuwe kabinet, zo dat er komt, op zijn daden te willen beoordelen. Maar dit kabinet moet op zijn bestaan worden beoordeeld. Bij het debat over de regeringsverklaring zou Cohen een motie moeten indienen die uitspreekt dat een gedoogrol van de PVV niet in het belang van het land is.
Als die motie met enkele stemmen meerderheid wordt verworpen, zal in ieder geval duidelijk zijn wat de oppositie met dit kabinet wil: zo snel mogelijk weg!
Marcel van Dam is socioloog
Unquote
maandag 9 augustus 2010
crisis thuis
vanmiddag toen ik thuis kwam, onderweg nog even snel boodschappen gedaan, eten voorbereid, bed opgemaakt, een begin gemaakt met mijn sollicitatiebrief, weer een stukje vlonder geschilderd, kwam mijn dochter de trap af. "Goh, ben je er al?" Ik antwoordde: "Al een tijdje. En nog wat: ik wil niet dat Rick (haar vriend) hier zondagavond slaapt." "Dat mag altijd!", antwoordde ze, waarop ik antwoordde dat we dat nooit hebben afgesproken, en dat ik het helemaal niet om aan te zien vind dat hij eerst nog zondagavond nadat jij naar bed bent gegaan eerst nog buiten gaat stappen, hartstikke laat thuiskomt zonder weltrusten te zeggen maar de trap op sneakend, en dan 's-morgens om half elf de trap af komt en zegt:"Sorry, ik moet gelijk weg. Lies staat op me te wachten". Zo gaan we niet met elkaar om, en al helemaal niet als jij om vijf uur 's-morgens naar je werk moet. Nou dat was tegen het verkeerde been. Ze beet me toe dat ik ook geen gedag zei tegen Rick, en dat het niet zijn schuld was dat ie pas om half 11 wakker werd omdat Annelies vergeten was de wekker voor hem te zetten. "net zoals je hem bij de Hema wat te eten moest brengen vrijdag, terwijl hij werkt in een winkel waar je eten kunt kopen en die zaak in een straat is gevestigd waar de eettentjes op elke hoek van de straat zitten zeker.
"dat was niet zijn schuld, hij was zijn portemonnaie vergeten". Dus vind jij het normaal om zijn eigen fout goed te maken door heen en weer naar Naaldwijk te rijden om hem te eten te brengen? Natuurlijk is het zijn fout! Hij moet maar eens leren zich voor te bereiden. Ik was woest. Op mijn dochter, maar meer nog op de bijna slaafse manier waarop ze voor hem met zijn ongeinteresseerde smoelwerk waar af en toe een bijna spottend "moppie" uitkomt iedere keer in de bres blijft springen. Ik heb haar gezegd dat ik hem voorlopig niet meer wil zien als het niet nodig is. Waarop ze zei "tot morgen" de deur achter zich dichtgooide en mij met het voorbereidde eten liet zitten.
Een ding heb ik me voorgenomen: deze keer bind ik niet in, excuses zijn niet goed genoeg. Ik wil die gozer echt niet meer zien en ik meen het. Ik walg van de manier waarop hij mijn Lies gebruikt, en van de manier waarop ze zich laat gebruiken. Misschien keihard naar mijn dochter, en ze haat me er waarschijnlijk nu om. Maar hij kan wat mij betreft naar de hel lopen. Ik wil hem niet meer zien.
Watje!. Gadverdamme. Vanavond heeft mijn maag zich omgedraaid en heb ik voor mijn PC zitten janken. God zij dank kwam ze vanavond thuis, zei "weltrusten" zonder dat ik haar zag en liep de trap op. Ze heeft het er net zo moeilijk mee als ik. En ze is thuis. Ik kan straks weer gewoon slapen.
"dat was niet zijn schuld, hij was zijn portemonnaie vergeten". Dus vind jij het normaal om zijn eigen fout goed te maken door heen en weer naar Naaldwijk te rijden om hem te eten te brengen? Natuurlijk is het zijn fout! Hij moet maar eens leren zich voor te bereiden. Ik was woest. Op mijn dochter, maar meer nog op de bijna slaafse manier waarop ze voor hem met zijn ongeinteresseerde smoelwerk waar af en toe een bijna spottend "moppie" uitkomt iedere keer in de bres blijft springen. Ik heb haar gezegd dat ik hem voorlopig niet meer wil zien als het niet nodig is. Waarop ze zei "tot morgen" de deur achter zich dichtgooide en mij met het voorbereidde eten liet zitten.
Een ding heb ik me voorgenomen: deze keer bind ik niet in, excuses zijn niet goed genoeg. Ik wil die gozer echt niet meer zien en ik meen het. Ik walg van de manier waarop hij mijn Lies gebruikt, en van de manier waarop ze zich laat gebruiken. Misschien keihard naar mijn dochter, en ze haat me er waarschijnlijk nu om. Maar hij kan wat mij betreft naar de hel lopen. Ik wil hem niet meer zien.
Watje!. Gadverdamme. Vanavond heeft mijn maag zich omgedraaid en heb ik voor mijn PC zitten janken. God zij dank kwam ze vanavond thuis, zei "weltrusten" zonder dat ik haar zag en liep de trap op. Ze heeft het er net zo moeilijk mee als ik. En ze is thuis. Ik kan straks weer gewoon slapen.
zaterdag 7 augustus 2010
gay parade
Een feest met een statement. Ik was er niet bij, ten eerste omdat ik gisterennacht door een bekende werd gesmst die in een giga dip zat en het liefst wilde dat ik halsoverkop naar Rotterdam kwam om zijn verhaal aan te horen en mijn schouder aan te bieden. Dat kon niet meer omdat ik de nodige wijntjes geslobberd had bij een familiebarbecue. Toen ik vandaag even belde, bleek zijn bui al weer over. Ik krijg de neiging me dan gebruikt te voelen. Ik moet afleren meteen in de bres te willen springen voor mensen die in een dip zitten, ben eigenlijk veel te blij dat ik met de mijne steeds beter heb leren omgaan. Ook ben ik niet naar Amsterdam gegaan omdat ik me niet kon oppeppen om in de stromende regen langs de vaarroute te gaan staan of mee te doen met de energievretende parties. Ik koos dus voor de comfort van mijn bed en mijn rust. Waarmee ik overigens zelf niet echt tevreden was. Het gaf me wel de gelegenheid om ook wat TV te kijken en het viel me op dat er dit jaar veel aandacht was voor de gay parade, zoals een special op Nederland 3, een speelfilm over homoseksualiteit en een special over Freddy Mercury. Intussen haalden de nederlandse zwemmers op de gaylympics in Keulen brons. Volop media aandacht dus, een lyrische van der Laan, de kersverse burgemeester van Amsterdam en ondanks de regen toch weer een geslaagd evenement. De Poz and Proud banner heb ik niet in beeld gezien. Frank van Dalen van Pro Gay, de organisatie, ziet het ook niet zitten om de aandacht ook weer wat neer te leggen bij HIV, een aandoening die veel homomannen nog steeds de nodige angst inboezemt en waar men liever de kop voor in het zand steekt. Jammer. Je ziet dat homoseksualiteit zelfs in Nederland nog maar op een matige support kan rekenen, wat ook bleek uit de resultaten van een enquete dat de AVRO heeft gedaan. Belangrijk dus om druk op de ketel te blijven houden. Hoewel ook in Amsterdam nog excessen voorkomen, stond vandaag toch vooral in het teken van tolerantie en ook wel bijval over de vraag of gays zich wat buitennissiger of explicieter mogen gedragen. Waarom zouden gays aan de normen van hetero's moeten voldoen, daarmee zichzelf nog steeds deels verstoppend? Als ik dan weer kijk naar mijn eigen kleding vandaag, een ouwe spijkerbroek, een grijze fantasieloze trui: soms voel ik ongelooflijk de behoefte om eens lekker gek te doen, maar iets blijft me remmen, hoewel het van niemand meer hoeft. Dat is iets, waar ik zelf weinig van snap. Maar goed, misschien komt dat ook wel weer als je wat lekkerder weer in je vel komt te zitten. Maar kan het niet een beetje snel want het leven duurt maar even, denk ik er steeds vaker achteraan.
donderdag 5 augustus 2010
ROANCA
In Rotterdam loopt een onderzoek naar HPV als veroorzaker van darmkanker als gevolg van het HPV virus bij homomannen, hetzelfde virus dat bij vrouwen de grootste veroorzaker is van baarmoederhalskanker. Het heet het ROANCA onderzoek, en op een tweede locatie, in Amsterdam, vindt een dergelijk onderzoek plaats. De bevindingen tot nu toe geven overduidelijk aan dat mannen met hiv een veel groter risico lopen op deze kanker, en dat de progressie van de voorstadia sneller gaat. Toen ik anderhalf jaar geleden als vrijwilliger meedeed aan dit onderzoek werd ik nog geheel schoon bevonden, een half jaar geleden had ik AIN II (er zijn drie voorstadia, I, II en III, waarbij het relatief vaak voorkomt dat AIN I vanzelf door het lichaam wordt opgeruimd en dat minder vaak het geval is bij AIN II. Bij mij dus niet, want nu, een half jaar na de diagnose van AIN II, zit ik aan het eind van AIN III en gaat er dus behandeld worden. Ik schrok daar nogal van, want op een of andere manier had ik het idee dat met goed eten, weinig stress en een regelmatig leven ik het wel uit mijn systeem zou krijgen. Maar een man overboord is er niet.
De visie op een goede behandeling loopt nogal uiteen. Ik heb me nu opgegeven voor fotodynamische licht therapie behandeling, waarmee tegenwoordig ook andere kankers doeltreffend worden opgeruimd, de gezonde cellen gezond latend, iets, dat bij bestraling minder goed gewaarborgd is. Aan de andere kant is er m.b.t. deze techniek bij darmkanker nauwelijks nog ervaringsinzicht, ik zal een van de eersten zijn die op deze manier zal worden behandeld. De genezingskans met bestraling is 80 tot 90 %, en die wordt verondersteld, maar nog niet op ervaringscijfers gestoeld, bij fotodynamische licht therapie even groot te zijn. Voordeel van de laatste techniek is dat slechts twee behandelingen nodig zijn, terwijl bij radiotherapie of bestraling twintig keer teruggekomen moet worden, en de bijeffecten zoals lidtekenweefsel, vaker moeten plassen, branderig gevoel, etc. zijn nagenoeg afwezig en duren maximaal een week. Mocht de nieuwe techniek niet werken, dan kan altijd nog teruggegrepen worden na radiotherapie.
27 september wordt in het Daniel den Hoed de MRI scan gemaakt en dan kan de behandeling beginnen. Leuk is anders, zeker met nog vers in de herinnering de ziekte van Jaco, al waren zijn kansen veel kleiner dan de mijne, het doet toch wel wat met me merk ik. Maar goed, de lever houdt zich momenteel heel goed en mijn depressie is officieel voorbij. Er zijn dus ook pluspunten. Nu dit maar weer even de wereld uithelpen.
De visie op een goede behandeling loopt nogal uiteen. Ik heb me nu opgegeven voor fotodynamische licht therapie behandeling, waarmee tegenwoordig ook andere kankers doeltreffend worden opgeruimd, de gezonde cellen gezond latend, iets, dat bij bestraling minder goed gewaarborgd is. Aan de andere kant is er m.b.t. deze techniek bij darmkanker nauwelijks nog ervaringsinzicht, ik zal een van de eersten zijn die op deze manier zal worden behandeld. De genezingskans met bestraling is 80 tot 90 %, en die wordt verondersteld, maar nog niet op ervaringscijfers gestoeld, bij fotodynamische licht therapie even groot te zijn. Voordeel van de laatste techniek is dat slechts twee behandelingen nodig zijn, terwijl bij radiotherapie of bestraling twintig keer teruggekomen moet worden, en de bijeffecten zoals lidtekenweefsel, vaker moeten plassen, branderig gevoel, etc. zijn nagenoeg afwezig en duren maximaal een week. Mocht de nieuwe techniek niet werken, dan kan altijd nog teruggegrepen worden na radiotherapie.
27 september wordt in het Daniel den Hoed de MRI scan gemaakt en dan kan de behandeling beginnen. Leuk is anders, zeker met nog vers in de herinnering de ziekte van Jaco, al waren zijn kansen veel kleiner dan de mijne, het doet toch wel wat met me merk ik. Maar goed, de lever houdt zich momenteel heel goed en mijn depressie is officieel voorbij. Er zijn dus ook pluspunten. Nu dit maar weer even de wereld uithelpen.
gay parade
meer dan alleen maar een gay parade dit jaar, aanstaande zaterdag. Het wordt gezien als een symbool van Amsterdam's diversiteit. In een periode waarin het aftuigen van gays weer "in" is ook een statement: hoe harder men tegen ons homoseksuelen gaat slaan, hoe meer wij hand in hand door de straat zullen gaan lopen. Blijkbaar is het anno 20nu nog steeds nodig om te vechten voor onze vrijheid. Ook op scholen zie je een verminderde tolerantie tegen homoseksuelen, en Van der Laan wil dan ook voorlichting over homo's op basisscholen. Een goed ding, nu nog vaak afgewezen door scholen en met name ouderraden. In California heeft een rechter nu eindelijk het verbod op homohuwelijk discriminerend beoordeeld, waardoor trouwen door homo's dus mogelijk is geworden.
Er is winst, maar we zijn er nog niet. Let op de Poz and Proud banner, de groep mannen met hiv waarvan ik een kerngroeplid was vanaf de oprichtingsdag. Van de week ben ik teruggetreden. Niet omdat ik er afstand van wil nemen, want Poz and Proud doet het goed en speelt een grote rol bij destigmatisering, voorlichting, ontwikkeling van goede preventie interventies samen met preventie instituten, het zorgen voor contactmomenten en zelfs internationaal overleg over normalisering van hiv in de samenleving. De reden dat ik terugtreed is dat er door mijn aktiviteiten, studie, werk en privé besognes niet voldoende meer kan bijdragen, al een heel tijdje.
Bekijk een verslag van de gayparade van vorig jaar:
http://www.youtube.com/watch?v=OAAnjSggJbA&feature=player_embedded
Er is winst, maar we zijn er nog niet. Let op de Poz and Proud banner, de groep mannen met hiv waarvan ik een kerngroeplid was vanaf de oprichtingsdag. Van de week ben ik teruggetreden. Niet omdat ik er afstand van wil nemen, want Poz and Proud doet het goed en speelt een grote rol bij destigmatisering, voorlichting, ontwikkeling van goede preventie interventies samen met preventie instituten, het zorgen voor contactmomenten en zelfs internationaal overleg over normalisering van hiv in de samenleving. De reden dat ik terugtreed is dat er door mijn aktiviteiten, studie, werk en privé besognes niet voldoende meer kan bijdragen, al een heel tijdje.
Bekijk een verslag van de gayparade van vorig jaar:
http://www.youtube.com/watch?v=OAAnjSggJbA&feature=player_embedded
Abonneren op:
Posts (Atom)