Soms voel ik me zo een zeur. Vanavond op Nederland 2bij de KRO sprak een vrouw. Zij woont in Amsterdam. Een Rhuandese prinses wiens ouders tijdens de Genocide zijn vermoord. Zij wist te ontkomen, maar elke dag wordt ze gevolgd door het lijden van haar volk en het gemis van haar moeder, die zo bijzonder voor haar was. Intussen beelden van een savanne landschap vol met tenten van een volk on-the-move. Je zal maar zo moeten leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten