Vandaag kwam het verlossende telefoontje. Ik ben er natuurlijk niet blij mee dat mijn gezondheid slecht is, het is wèl een stuk erkenning dat me mogelijk maakt het mooiste uit het leven te halen.
Ik kom in de IVA te vallen, en ben dus volledig en permanent arbeidsongeschikt verklaard.
Einde heilloze pogingen tegen beter weten in aan het werk te komen. Einde onrust en ook wel een stukje angst dat als ik al ergens aangenomen zou worden ik het wel eens niet vol zou kunnen houden. Einde onrust in mijn hoofd. En tot mijn pensioengerechtigde leeftijd een arbeidsgerelateerde uitkering die een zuinig leven noodzakelijk maken, maar waarmee ik wel kan leven, zeker als ons huis eenmaal is verkocht.
Ik voel me verlost, ga nu eerst rustig aan beginnen aan het verkoopklaar maken van mijn huis, en me daarna wijden aan hobbies en mogelijk vrijwilligerswerk.
Deze beslissing maakt het me ook mogelijk eerst de nodige rust te nemen, mijn leven anders te leren invullen, en te kijken hoe ik het zo zinvol mogelijk kan maken èn dicht bij mezelf te blijven.
Schoen war die Jugendzeit, sie kommt nicht mehr. Mijn kinderen ... 17 jaar geleden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten