Een fantastische vrouw, met een bewogen leven en een passie die maar voor weinigen weggelegd is.
Zij zong dit lied op de begrafenis van Jos Brink. De tekst is een bron van inspiratie voor mij bij het
verwerkingsproces en mijn zoektocht naar een zinvolle levensinvulling.
Er is de laatste 10 jaar, en dan vooral de laatste vier, vijf jaar, ongelooflijk veel gebeurd in mijn leven, wat het niet altijd gemakkelijk maakt om vol goede moed door te gaan, mijn humor, mijn passies, mijn levensvreugde te behouden en te koesteren.
Gisteren had ik een gesprek met een Amsterdamse pastorale werkster, die ook boeken schrijft en ze gaat mij coachen bij het schrijven van mijn boek. En dan... morgen naar het klooster in Maarssen, voor bezinning en het spreken met andere mensen die ook op zoek zijn naar verwerking, inspiratie, hoe om te gaan met hun sores.
Mijn boek zal gericht zijn op het vinden van je eigen waarheid, het leven naar je ware aard en identiteit, de bevrijding van opgelegde verwachtingen voortspruitend uit dogma's, cultuur en religie, dichtbij jezelf blijvend.
Hoe eerder je van het belang daarvan bewust bent, hoe ontspannender je in het leven zult staan, in balans, en hoe minder de keuzes die je maakt op gespannen voet zullen staan met wat je wilt zijn en bereiken. Maar ook als je er pas laat achter komt, is het goed en gaat het er vooral om hoe je ermee omgaat. Dan is wat je hebt verzuimd te doen of zijn een levensles, en het is nooit te laat om te leren en daardoor te groeien.
Alles wat voortkomt uit liefde, is goed. Het is, om goed in contact te zijn met je hogere ik, je ziel, een voorwaarde om van jezelf te houden zodat je die ook kunt geven en ontvangen. Het mooie van liefde is, dat hoe meer je geeft, hoe meer je ervoor terugkrijgt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten