Living-along

Woensdag een week geleden lag ik weer in het ziekenhuis, het ging echt beroerd. Vrijdag was het zoveel beter, dat ik weer naar huis kon. Morgen polikliniek MDL. Mijn lever doet het niet goed, giftige afvalstoffen hopen zich op in mijn lijf en ik moet daar leren pro-actief mee om te gaan. Roken en drinken gestopt. Afgelopen zondag naar Kijkduin gefietst. En terug. Door de heuvels van de duinen en de wind langs de zeedijk vangend. Vermoeiend, maar het voelde goed.

Ik moet leren meer met de stroom mee te gaan, vertrouwen hebben. Vandaag was het de laatste verjaardag van onze jongste zoon die drie jaar geleden overleed. Hij zou 25 geworden zijn. Het doet niet meer zoveel pijn, maar zijn dood heeft weer eens een steen in de bedding van de rivier verlegd, die sindsdien anders is gaan stromen. Kort voor zijn dood woonde ik een paar weken in Amsterdam, daar schreef ik het volgende gedicht:

Hey man
wispelt de amstel
als ik zuch
tend van een brug
vertwijfeld en moe
in mijn spiegelbeeld
staar

Hey man
laat je in me zakken
laat je plunjebaal maar staan
laat je gaan
stroom met me mee
voel mijn kalme kabbelen aan
laat je zorgeloos vervoeren
naar waar je ook maar heen zal gaan

Roei toch niet altijd tegen de stroom in
maar laat je nou eens gáán
het mag, je hoeft niet meer
altijd voor iedereen klaar te staan.

kijk naar mij, mijn rustig stromen
ik ga niet hard, ik bén.
en waar ik ooit uit zal komen
is een weg die ik niet ken.
Maar ik, de Amstel, ik ben mooi
als het zonlicht zich in mij reflecteert
en Amsterdam met duizenden lichtjes eert.

Wees niet bang en voel de rust
die je zal omhelzen
voel hoe nieuwe energie
jij vertwijfeling verjaagt.

je naasten zullen het voelen
net als Amsterdam mij
Wij zijn zoals we zijn,
jij en ik.
en daar zit niks geforceerds bij

Het was dezelfde tijd als die van mijn echtscheiding, ik vechtend tegen chronische HCV, met Peginterferon en Ribavirine, en Jaco vechtend voor zijn leven. Een aantal zeer ingrijpende jaren liggen achter me. En voor me, dat ook. Gisteren kwam het test resultaat van de genomen biopt van mijn AINIII, endeldarmkankervoorstadium. Geen verbetering na 4 maanden creme kuur en 3 maanden fotodynamische lichttherapie, die bij mij helemaal niets deed. Het goede nieuws is dat het ook niet slechter gaat en dat verlenging van de kuur een goede kans op verbetering geeft.

En dan in januari weer een HCV kuur met een van de twee nieuwe toevoegingen, waarschijnlijk boceprevir. Ik ben er nog wel even zoet mee, maar laat me niet gek maken. Het is belangrijk dat ik in psychisch evenwicht blijf, zodat mijn weerstandsysteem optimaal zijn werk kan doen.