zwager lymfeklierkanker

Als je denkt dat we in onze familie alles al hebt meegemaakt: mis!
Mijn zwager heeft de diagnose lymfeklierkanker gekregen. Morgen meteen naar het LUMC voor een intake en screening, MRI scan, KNO arts, enzovoorts. Hij en mijn zus zijn al langer samen dan mijn ex vrouw en ik ooit zijn geweest. Ze hebben twee kinderen, allebei richting de 20.

Mijn zwager is een oersterke vent, en ze zullen hem wat mij betreft niet klein krijgen. Het heeft nog geen enkele zin om vooruit te lopen op het ziektebeeld en de behandeling. Daarover zal begin volgende week meer duidelijkheid komen. In elk geval staan hij, mijn zus en hun kinderen klaar om vol positivisme de strijd aan te gaan. En dat is ongelooflijk belangrijk.

Maar Jezus. Ik weet niet wat er allemaal gebeurt, maar ik vind dat we nu wel eens meer dan ons normale portie hebben gehad. Ik ga er dus gewoon van uit dat hij beter wordt, en nog lang van het leven samen met zijn vrouw en kinderen van het leven kan genieten.

Wat niet wegneemt dat ik me opnieuw uit balans voel. Jaco, mijn gestorven zoon, was het toonbeeld van positivisme. Hij heeft tot de laatste ademstocht gelachen, geleerd en genoten van het leven. Zéker zodra hij wist dat het binnenkort afgelopen zou zijn. Ik hoop en bid dat mijn zwager Bert dit ook kan opbrengen, en de ziekte kan overwinnen. Met lymfeklierkanker kan het echt alle kanten uitgaan. Er is geen percentage genezingskans te noemen, het is van teveel factoren afhankelijk. God, ik bid U, laat mijn zus en hem nog lang van het leven genieten. Ze verdienen het, net als hun kinderen.

We vierden destijds gezamenlijk onze verloving. Mijn zwager was onoverwinnelijk sterk. En is nog steeds een boom van een kerel. Vol goede moed. Op de foto hij, mijn zoon Jaco, die bruidsjonker was, en mijn zus. Als je bestaat God, wees hen dan genadig. For heavensake.