mijn dochter komt weer thuis

Het rommelde al een tijdje. Ze woonde in het ouderlijk huis van haar vriend, met haar vriend, zijn zus en haar vriend. Maar ze kunnen elkaar slecht verdragen en sinds het overlijden van hun moeder is het een doorlopende strijd over huishoudgeld en taakverdeling, waarbij zus nogal een dominante rol speelt. Misschien is het dus maar beter dat daar een eind aan komt nu er geen lieve moedertje lijkt te helpen om een houdbare situatie te bewerkstelligen in huis. Mijn schoonzoon gaat bij zijn vader wonen, mijn dochter bij mij. Eind dus voorlopig van mijn leventje alleen, en eerlijk gezegd, hoewel daar zeker nadelen aan zitten, verheug ik me er wel een beetje op. De relatie van mijn dochter en haar vriend blijft bestaan, ze voorkomen financiele problemen en verdere ruzies en hebben door de weeks wat meer afstand van elkaar. Misschien is dat wel goed. Wordt vervolgd, hoe dan ook...

De onrendabelen - de reden waarom...

ik kies voor een opleiding casemanagement.

Marcel van Dam legt het haarfijn uit. Hoe ga je er in onze maatschappij in Godsnaam mee om als je de samenleving meer kost, dan dat je opbrengt? Dat is verrekte moeilijk. Daarin je weg vinden is iets dat heel veel mensen niet op eigen kracht voor elkaar krijgen. En daarin wil ik werken. Mensen in hun kracht zetten. Mensen hun zelfvertrouwen en geloof in zichzelf teruggeven en vooral ook in alles wat ik doe de samenleving erop wijzen dat een nieuw soort solidariteit nodig is, iets dat niet persé met links of rechts, progressief of conventioneel of liberaal denken, maar gewoon met het streven naar een liefdevolle samenleving.

http://omroep.vara.nl/De-Onrendabelen.5701.0.html
http://omroep.vara.nl/Uitzending-gemist.uitzending_gemist.0.html

in stroomversnelling

Mensen kinderen, wat zit ik ineens in een stroomversnelling. honderden pagina's informatie per week lezen, groepsopdrachten maken over de impact van verschuiving naar vraaggestuurde aanpak in de zorg, websites doorspitten, ik heb het gevoel dat ze een tweejarige opleiding in 10 schooldagen proppen en een dagelijkse portie zelfwerkzaamheid moet het gat tussen die 2 jaar min 10 dagen opvullen. Daarnaast gaat het werk gewoon door, en lijkt het erop dat ik mogelijk aansluiting vind bij de duitse markt, al moet ik daar de komende weken nog wel een hoop voor doen, waarschijnlijk wel tot de Internorga beurs in maart en de opvolging daarvan, en gaat ook het vrijwilligerswerk door, over een poosje moet ik bovendien nog een werkervaringsplek om mijn casemanagement traject af te ronden gaan vinden en ik ben me daar nu al op aan het voorbereiden. Na een lange periode niet meer echt onder druk te hebben gestaan is dat wel een hele omslag ineens. Maar een welkome. Nu doorbijten en dan is er alle kans dat ik hier sterker uitkom dan ik erin verzeild raakte. Ik ben zo druk met alles dat het blog even in de pauzestand staat. Wat niet wil zeggen dat ik er niet mee door blijf gaan. Ik ben nog steeds van plan, als ik de stroomversnelling doorben, om dat boek te gaan schrijve.

over potenties en voorwaarden scheppen

Pfoehf. Dat was me het dagje wel. om half 8 in de auto en 53 km en 1 uur en 53 minuten later op de plaats van bestemming. Langzaamrijdend en stilstaand verkeer tussen schiedam en reeuwijk. Maar goed, een vloedgolf van informatie volgde en casemanagement was, wat ik al verwachtte, echt iets helemaal van deze tijd. Waarin patienten klanten worden, maar de leveranciers van deze consument nog vastgeroest zitten, vaak, in hun oude werkwijze van voorschrijven, bek houden, plichten opleggen en dergelijke. Deze nieuwe consument loopt tegen een muur op van een ondroordringbaar en nog steeds groeiend aantal regels en wetten, en ziet door de bomen het bos niet meer. De casemanager is de menselijke tom-tom, een soort van coach vooor deze nieuwe consument. En dat zal met de komende vergrijzing, en met name ook de geldbesparende maatregelen die in 2011 pas in volle glorie over ons heen zullen komen, bittere noodzaak zijn. De klant moet leren eigen keuzes te maken, daar mogelijk zelf in bij gaan dragen en zelf meer verantwoording nemen voor zijn gezondheid. Dat is nogal wat! Het is een dramatische ontwikkeling die omgekeerd evenredig is aan bijvoorbeeld het invoeren van de AOW in het tijdperk van Drees en de verzorgingsstaat die we hebben opgebouwd, maar nu heel wel mogelijk niet meer kunnen blijven volhouden, nog afgezien van de grote mate van complexiteit van politieke keuzes die moeten worden gemaakt en de offers die we zullen moeten brengen om de wereld als geheel leefbaar te houden. Nieuwe tolerantie, nieuwe solidariteit, het niet alleen maar consumeren van maar ook verantwoording nemen voor onze individuele zelven in een nieuw soort collectiviteit. Casemanager is een discipline met toekomst. Dat staat wel vast.

Over een heel ander soort potentie gaat dit you tube filmpje, dat ik van het blog van Leo Schenk gepikt heb. Want het leven moet óók gewoon leuk blijven. En dat kan ook.

casemanagement

De ontwikkelingen volgen elkaar nu snel op. Overmorgen is de eerste module, die gaat over vernieuwing in de zorg. Hoe van regulerend naar vraag gestuurd werken wordt omgeschakeld, waardoor het initiatief meer komt te liggen bij de klant, oftewel de burgers. Dat vereist een enorm omdenken, zowel in de eerste lijn zorg, die meer zelf gaat afhandelen, alsook in de belangenbehartigingsorganisaties en hulpverleners, alsook voor de individue die een beroep doet op zorg. Een logisch gevolg voor ons klanten is dat we door de bomen van mogelijkheden en onmogelijkheden het bos niet meer zien en dus niet goed meer weten waar we met onze sores naartoe moeten. Daar komt de casemanager in beeld, een discipline dus die volop toekomst heeft. Dat is heel in het kort waar het donderdag over zal gaan. Ik heb al menig uur aan het inlezen besteed, en tegelijkertijd ook mijn administratie al een heel eind weer overzichtelijk gemaakt, en tegelijkertijd ook een niet onsuccesvolle belronde als opvolging van mijn mailing naar de duitse groothandelaren gedaan. Dagen van 12 uur werken, maar dat komt toch vooral door de snelheid waarmee het casemanagement plotseling van start gaat en de seizoensperikelen in mijn bestaan als ZZPer.
Ik voel me best vermoeid nu, maar ook heel erg levend. Deze week uit tijdig naar bed en zorgen dat ik fit genoeg blijf. Dat is nu even belangrijk en dan maak ik me sterk, dat er de komende maanden wel eens verrassende ontwikkelingen bij het vinden van werk kunnen ontstaan, gaande weg. Sowieso geeft het me extra kansen op een moderne manier en mogelijk beginnend vanuit een parttime situatie een nieuwe loopbaan te vinden. Maar goed, even met beide benen op de grond blijven staan nu. Het gevaar van mezelf voorbij rennen is weer volop aanwezig, daar moet ik wel voor waken.