De laatste weken is allemaal kommer en kwel. Gezondheidsperikelen met mij en mijn familie, die soap van een regeringscoalitie, de crisis waar maar geen eind aan lijkt te komen, een beurs waar ik overmorgen vroeg naar toe moet in Duitland terwijl ik helemaal niet lekker in mijn vel zit, het weer dat de hele maand augustus wel op een grote herfststorm leek, die morgen een eind lijkt te gaan vinden in redelijk nazomerweer, gelukkig.
Des te meer heb ik gesmuld van Holland's got talent, waar van de 9 finalisten er een stuk of 7 eigenlijk allemaal nr. 1 hadden kunnen worden, allemaal superlatief goede beoordelingen en terecht. Toch had het een bijzondere dimensie dat juist een doodgewone bakker uit Limburg, die in de WW verzeild raakte, met de trofee naar huis ging als een ongekend talentvolle operazanger.
Zo zie je maar weer dat iets wat tegenslag lijkt, plotseling de bevrijding kan brengen waar je je leven lang alleen maar op kan hopen. Ook de niet-winnaars wacht een geweldige toekomst vaak op internationaal vlak. Dat geeft de burger moed.
Schoen war die Jugendzeit, sie kommt nicht mehr. Mijn kinderen ... 17 jaar geleden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten